Hardlopers zijn dooilopers

Het was al aangekondigd, dus het was geen verrassing: vannacht zou de dooi intreden. Om een uur of 6 werd ik wakker door het gekletter op de dakramen. Dat was in ieder geval een rustiger ontwaken dan de nacht ervoor, toen we gewekt werden door twee luide knallen. Een straat verderop had een explosie een auto beschadigd.

En wij maar denken, dat we in een rustige buitenwijk wonen....
De slaap wilde niet meer komen vanmorgen. Om 8 uur ontbeten mijn vrouw en ik, waarna we bij fietsenmaker Van Vliet langsreden. Ada's handrem zat vast, maar onderweg er naar toe schoot deze toch los. Door nieuwe kabels met teflon kan een druppel water in de kabel niet meer weg. Deze kan dan bevriezen, waardoor de kabel vast komt te zitten. Als deze ontdooid is, is het probleem weer opgelost.
Na bij "De Helianth" en "Drankenhandel Leiden" de voorraad voor thuis aangevuld, fietste ik op de terugweg nog even naar Van Vliet om een nieuwe fietspomp te kopen. De oude was lek.
Thuisgekomen kleedde ik me om en van 12 tot half 1 liep ik een rondje van 6 kilometer langs en door de Stevenshof. Op alle sloten en vaarten zag je het ijs wegdooien. Altijd een treurig gezicht, maar het moet helemaal erg zijn als je dit soort winterse taferelen ziet verdwijnen.

Vandaag waren de hardlopers dus dooilopers.
Maar vermoedelijk niet voor lang. De kans bestaat, dat we volgende week een nieuwe winterprik gaan krijgen met serieuze sneeuwval. En als je dan een of meer onbewolkte nachten krijgt, dan kan het ineens hard gaan. Het water is nu immers goed afgekoeld.
Bij thuiskomst werd deze tango van Brigitte Kaandorp op de radio ten gehore gebracht.

Na samen geluncht te hebben, fietsten Ada en ik naar de Lokhorstkerk voor de tweede repetitie van de Leidse Koorprojecten. Na de pauze herhaalden we "Air" en "Blest pair of Sirens", maar voor het zo ver was oefenden we 2 nummers uit "Vier redeloze zangen" van Albert de Klerk.
De teksten van Daan Zonderland waren zeer spitsvondig. We begonnen met "Een nachtegaal in Echternach", waarin ook muzikale grapjes verwerkt waren.

"Archibaldus van Oostzaan" bleek niet zozeer een dooiloper, maar meer een doodloper.