Ik moet hen teleurstellen: "Physical Graffiti" is een dubbelelpee uit de jaren '70 van de legendarische hardrockgroep Led Zeppelin.
Sinds kort weet ik ook, dat "Physical Graffiti" de naam is van een Led Zeppelin coverband en sinds gisteren, wat voor een uitstekende coverband.
Gelukkig hoef ik niet iedere dag van "Seven to eleven every night" te werken. Zodoende kon ik gisterenmiddag om 5 uur naar de Leidse IJshal fietsen, waar ik van half 6 tot half 7 voor de IJVL schaatsles aan kinderen mocht geven.
Het was een gezellige les met opnieuw 2 kinderen, die een proefles kwamen nemen. Doordat er vorige week ook 2 nieuwe kinderen bij mijn groep kwamen, moest ik mijn programma lichtelijk aanpassen. Samen met de andere groep op de binnenbaan deden we een Coopertest over 4 minuten. Na "Curling" te hebben gedaan met de pilonnen zat de les er al weer op.
Ik at in de kantine van de IJshal. Patat met pindasaus, een frikandel en een bamibal met daarbij warme chocolademelk met slagroom. Dat is nog eens echte sportvoeding!
Ik fietste door naar Leiden Centraal, waar ik de trein naar Hoofddorp nam. Daar vandaan wandelde ik in het donkere bos naar "De Duycker" waar "Physical Graffiti" op zou treden.
In de grote hal van "Het Cultuurgebouw" stond een behoorlijk lange rij voor de ingang van "De Duycker". Het bleek, dat er nog een tweede concert was. In de grote zaal trad een gospelband op, zodat Bas en Nel Warnink en Gert en Annemieke Dol met mij naar de kleine zaal gingen, waar we Ad Huiberts tegenkwamen, die we maar al te goed kenden uit onze jaren in "De Hobbit".
Om 9 uur begon de coverband aan het concert. Ze speelden tweeënhalf uur onafgebroken. Wat een rasmuzikanten. Als je je ogen dichtdeed, dan waande je je bij een concert van Led Zeppelin zelf. Kun je een coverband een groter compliment geven? Vooral de zangkunsten staken er bovenuit: de zanger zong vrijwel constant minimaal een octaaf of meer hoger dan de toonhoogte, waarop hij de aankondigingen deed.
"Iedereen kan zingen, maar niet iedereen is een zanger, nietwaar!"
Iedereen verwachtte, dat "Stairway to heaven" het slotnummer van de avond zou zijn, maar het kwintet speelde na deze evergeen nog zeker drie kwartier verder. Wij genoten met volle teugen. Het verrassende slotnummer was het sterk onderschatte "Kashmir" met zijn hypnotiserende melodie als een soort grondtoon.
Heel toepasselijk trouwens. "Kashmir" komt van "Physical Graffiti"!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten