Stemadvies

In het verleden heb ik een paar maal een Kieswijzer op mijn blog gezet om de standpunten van de diverse partijen rond het behoud van de Leidse IJshal objectief weer te geven ten behoeve van de schaatsende kiezers. Voor de gecombineerde verkiezingen voor de Provinciale Staten en de Waterschappen speelt dit thema niet.

Wat dat aangaat hoef ik dus niet in actie te komen. Zeker niet, nu het er in de media af en toe op lijkt, dat er landelijke verkiezingen voor de deur staan.

Ik ga woensdag zeer bewust provinciaal stemmen en dan ook nog eens rond een lokaal thema. Ik ga hoe dan ook tegen de Rijnlandroute stemmen. Deze vermomde Rijksweg 11 West zou op een meter of 500 van ons huis komen te liggen. We wonen op 700 meter van de A 44 en deze Rijksweg geeft al genoeg herrie en fijnstof.

Deze Rijnlandroute gaat trouwens 1 miljard euro kosten. Reken voor de aardigheid maar eens uit, hoeveel verzorgenden je hiermee aan de slag kunt helpen.
Nu we het hier toch over hebben: vorige week hoorde ik het verhaal van iemand, die in het middenkader van een zorginstelling werkte. Hij was de 60 inmiddels gepasseerd en moest bij zijn manager komen. We moeten allemaal langer doorwerken van de overheid, maar tegelijkertijd worden mensen van boven de 60 in onderwijs en verzorging na meer dan 30 jaar trouwe dienst er met bureaucratische competentielijsten, waaraan ze ineens niet meer aan voldoen, eruit gewerkt.
Welnu: deze verpleegkundige kreeg van de manager het aanbod om wijkverpleegkundige te worden, uiteraard in de hoop, dat hij zou weigeren. Dan zou wegens werkweigering een ontslagprocedure opgestart kunnen worden. Maar de manager kreeg juist te horen: "Dat is goed!"
Maar nu komt het meest zotte van het verhaal: ondanks de diploma's verpleging A, B, Z en jaren ervaring op de ambulance, kon hij niet zomaar de wijkverpleging in. Er moest eerst een diploma gehaald worden, zodat "opa" in de klas zit met mensen, die bij wijze van spreken zijn kleinkinderen hadden kunnen zijn.

Hoe gek wil je het hebben?

Wat dat aangaat zijn de Waterschappen heel erg saai. De degelijkheid straalt er van af, en dat is maar goed ook. Gelukkig zijn de Waterschappen zelfstandige bestuursorganen, die niet afhankelijk zijn van de waan van de dag, die in Den Haag vaak heerst. Zodoende kunnen ze zich, zonder dat de politiek het onherstelbaar gaat verbeteren, gewoon richten op hun hoofdtaken: "Schoon water en droge voeten".

Met een creatieve methode probeert Waterschap Rijnland meer stemmers naar stembus te lokken met de film Windkracht 21.
Nu is dat wat mij betreft helemaal niet nodig. Ik ga toch wel stemmen en ik wil u een stemadvies mee geven, iets wat ik anders nooit doe. Maar als schaatser weet ik, dat met natuurijs de rol van de Waterschappen niet onderschat mag worden. Als zij besluiten om te gaan malen, dan is het gauw gedaan met de pret. Het ijs wordt dan van de onderkant af weggevreten of het kan zelfs "in de lucht" komen te hangen.

Bij het bekijken van de kieslijsten viel de lijstduwer mij op bij Water Natuurlijk: Hans Schouffour.

Deze Leidenaar en IJVL-er schrijft als persoonlijke aanbeveling: "Voor het toekomstbestendig waterbeheer is de inbreng van de inwoners cruciaal.
Water dichter bij de mensen brengen is daarom voor mij een belangrijk speerpunt: Water is er om van te genieten! Zo ben ik als fanatiek schaatser iedere winter weer optimistisch over natuurijs! In mijn vrije tijd werk ik samen met anderen aan het in stand houden van het Essenhakhout op het koninklijk landgoed de Horsten. Singelpark!"
Denk nu niet, dat dit loze woorden zijn. Hans heeft zich ingezet voor schaatsers, getuige de Groene Hart Schaatsplanner, met daarop in een overzicht alle schaatsmogelijkheden in het Groene Hart van de Randstad.


Derhalve mijn stemadvies: Stem Hans Schouffour!