Het probleem met een stoptrein is echter, dat deze wel moet rijden, wil hij kunnen stoppen en dat was gisterenochtend niet het geval. Ik had gelezen, dat er afgelopen weekeinde minder treinen zouden rijden in verband met werkzaamheden in de buurt van Schiphol. Bij iedere ervaren treinreiziger gaan dan alarmbellen rinkelen.
Mijn intuïtie had mij niet bedrogen, want de werkzaamheden waren weer eens uitgelopen, zodat ik om half 7 op de fiets sprong richting Leiden Centraal, waar ik mijn twee collega's trof.
Met hen treinde ik naar naar Utrecht en vandaar met de boemel naar Rhenen naar Driebergen, waar we met bus 81 en een wandeling van een minuut of 10 Hotel "De Bergse Bossen" bereikten, waar we met 24 bibliothecarissen uit het hele land aan de slag gingen met actuele thema's als flexibiliteit en werkdruk. Het is verrassend als je ziet, dat bibliotheken van uiteenlopende snit tegen dezelfde problemen aanlopen.
Gisteren was een lange dag. De workshops duurden tot half 10 's avonds, waarna we in kleiner verband in het Grand Café van "De Bergse Bossen" nog een afzakkertje namen.
Mijn biologische klok staat op half 7 afgesteld en daar we pas om 8 uur konden ontbijten, las ik verder in "Dit kan niet waar zijn" van Joris Luyendijk. Ik had het hoofdstuk over de beoordelingsgesprekken van de banken in Londen gelezen, die geleid hebben tot de perverse prikkels om zoveel mogelijk bonus bij elkaar te graaien. En laat cursusleider Lieuwe de Vries dit voorbeeld nou net aanhalen bij de workshop over beoordelingsgesprekken....
U ziet het, ik hou mijn vakliteratuur goed bij. Dat deed ik trouwens ook door een hoofdstuk te lezen uit "Noten kraken" van Godfried Bomans. Ik wist meteen weer, waarom ik de humor vol zelfspot van deze veel te jong gestorven schrijver zo waardeerde.
Door de bezuinigingen met een flinke ontslaggolf hebben de overgebleven bibliotheekmedewerkers veel meer taken op hun bordje gekregen. Eén van de cursisten vertelde, dat ze door de stapel werk nog veel harder ging werken. Het probleem werd echter niet minder, maar juist groter. Gelukkig kwam deze persoon er op tijd achter, dat als je op de ingeslagen weg door zou gaan, dat overspannenheid wel eens je voorland zou kunnen zijn.
Wat dat aangaat is er een grote overeenkomst tussen overspannenheid en overtraining. Iemand, die uit vorm raakt, doordat hij teveel getraind heeft, gaat nog harder trainen, waardoor hij langzamerhand in de neerwaartse spiraal terecht komt, waarin er meer spierweefsel wordt afgebroken dan er wordt opgebouwd.
In beide gevallen is de balans tussen inspanning en ontspanning danig verstoord. In beide gevallen is de oplossing ook: voldoende rust inbouwen. Een mentale kwestie. Je moet je eigen grenzen onder ogen durven zien!
Zelf deed ik dat ook, toen ik thuis kwam. Door de vele informatie, die ik de afgelopen dagen tot me genomen had, zat mijn hoofd vol. Volgens mijn trainingsschema zou ik vanavond een blokje moeten gaan lopen.
Morgenavond geeft topskeeleraar Marieke van Hoek een training voor de IJVL op de skeelerbaan in Leiderdorp. Daar ik donderdagavond moet werken, zou dat inhouden, dat ik deze week bijna geen avond thuis zou zijn. Ik moest dus kiezen.
Ik was zo flexibel, om het blokje hardlopen te laten schieten. Met het skeeleren en het fietsen naar en van Leiderdorp werk ik voldoende aan mijn conditie, temeer daar ik donderdagochtend weer gewoon 10 kilometer ga hardlopen terwijl je met skeeleren je flexibiliteit traint, ook al noem je het dan souplesse.
Of je nu werknemer bent of sporter, je zult zelf de balans tussen inspanning en ontspanning goed moeten bewaken. Zo voorkom je overbelasting en hou je het het langste vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten