Bekerfinale

Verrassingen horen bij de sport. Dat is ook het leuke eraan. Sven Kramer won gedurende 4 jaar zo ongeveer iedere 10 kilometer, waar hij aan de start stond. In Svencouver hoefde hij de gouden medaille alleen nog maar op te halen. Het liep iets anders....

Ook bij het wielrennen kwamen dit soort verrassingen regelmatig voor. Neem bijvoorbeeld marathonschaatser "Dolle Dries" van Wijhe. Ook op de fiets was Van Wijhe alles behalve doorsnee. Zo behaalde hij in 1973 bij de amateurs de Nederlandse titel op de weg. Twee andere klasbakken liet hij achter zich: Gerrie Knetemann en Fedor den Hertog. Deze tijdrijders gunden de toen nog onbekende "Dolle Dries" iets te veel ruimte.
"Die pakken we nog wel terug", dachten deze klasbakken. Vergissen is menselijk.

Dit soort smeuïge verhalen is meteen een pleidooi voor het onmiddellijke verbod op de "oortjes", die sterk in het voordeel van de verdedigers werken. Het zijn in mijn ogen vooral de aanvallers, die moeten worden beloond. Dat geeft vaak verrassende winnaars. En zo hoort het ook.
Vanmiddag wordt de bekerfinale in "De Kuip" gespeeld. De uitslag is op het moment van schrijven nog volstrekt ongewis, en zo hoort het ook. In ieder geval is het een finale, die aan het begin van het voetbalseizoen door weinigen voorspeld zal zijn.

Of PEC Zwolle de beker nog een jaar mag houden of dat F.C. Groningen voor het eerst een hoofdprijs pakt is mij om het even. Het feit, dat er hoe dan ook een verrassende bekerwinnaar tevoorschijn komt, doet mij hoe dan ook deugd.
Als je kijkt naar de lijst met bekerwinnaars, dan zie je vrij veel ploegen staan. Hoe anders is het bij het aanschouwen van de lijst der landskampioenen. Vanaf 1960 wordt de lijst met de "Grote drie" slechts onderbroken door DWS, AZ en F.C. Twente. Hoe saai wil je het hebben?

Nee, wat dat aangaat is de strijd om de KNVB-beker oneindig veel leuker.