Droogtraining met de handrem

De laatste week voor de marathon is altijd een lastige. Mentaal ben je jezelf flink aan het opladen, fysiek moet je juist heel rustig aan doen. Maar niet te rustig. Je moet je spieren soepel houden. Wat dat aangaat kwam de eerste droogtraining van de IJVL prima uit.
Om 7 uur fietste ik naar het clubhuis van Swift, waar we verzamelden. Onderweg reed ik langs het oude bos van Slot "Cronesteyn", waarvan de bodem bedekt was door een zee van look-zonder-look met zijn onmiskenbare geur.



Onder leiding van Jaap de Gorter liepen we naar de waterspeeltuin van Cronesteyn, waar voor mij de droogtraining met de handrem begon. Dat gold ook voor Carolijn van der Horst, die 's ochtends op haar best is. Door een lichte blessure kon zij ook niet voluit meetrainen. Dat maakte het laten schieten van oefeningen of het op halve kracht uitvoeren van andere trainingsonderdelen een stuk makkelijker.
Jaap had erg zijn best gedaan om er een gevarieerde training van te maken. Hij had diverse voor mij nieuwe oefeningen weten te vinden en dat is na 28 jaar droogtraining een prestatie van formaat. Sommige zien er uit alsof je weinig doet, maar de spieren vertellen een ander verhaal. Voor mij het moment om te stoppen.

Wie daar geen last van had was Andrea Landman, die zeer gretig aan de start van het zomerseizoen begon. Waar wij de schaatsstap uit moesten voeren, deed Andrea de veel zwaardere schaatssprong met de legendarische woorden: "Ik spring liever!"

Even later stonden de schaatssprongen op het programma, waarbij ik op deze zomerse avond bleef volharden in de rustige schaatsstap. Voor een trainingsbeest ietwat tegennatuurlijk, maar ik heb inmiddels genoeg ervaring om te weten wat ik moet doen en vooral ook wat ik moet laten.

Ook al was niet iedereen van de trainingsgroep aanwezig om nieuwkomer Hans Post te verwelkomen, die ooit de halve marathon in 1.12 gelopen heeft, de eerste droogtraining van 2015 was erg gezellig en smaakt naar meer. Alleen dan zonder handrem.