Naar je lichaam luisteren

Het is een groot cliché, dat vaak gebruikt wordt: "Je moet naar je lichaam luisteren."
Maar zoals bij veel clichés zit er een grote kern van waarheid in. Een cliché wordt immers niet zomaar een cliché.

Er gaan aardig wat dagen voorbij, dat ik niet naar mijn lichaam luister. Dan gaat het gewoon goed met me.
Vandaag is echter zo'n dag, dat ik volledig begrijp wat "naar je lichaam luisteren" betekent. Mentaal gaat het uitstekend met me, maar de inspanningen van de marathon van Leiden laten zich behoorlijk voelen. Maar dit soort naweeën hoort erbij. Als je dat niet wilt, moet je niet aan de marathon beginnen.
Het meest bekende verschijnsel is traplopen en dan met name de trap af. Iedere stap voel je in je bovenbenen. Aan de duur van dit tijdelijke kwaaltje kun je aflezen, hoe diep je gegaan bent.
Ook de bloedende tepels horen hierbij. Ondanks, dat ik de tepels 's ochtends ingesmeerd had met vaseline, waren ze bij het hardlopen open gegaan. Hier voel je niets van tot het moment, dat je onder de douche stapt. Dan voel je even een schrijnende pijn, maar dat gaat meestal binnen de 10 seconden weg.
Je bent meer tijd kwijt met het met koud water uitwassen van je functionele hardloopshirt.

Tenslotte had ik nog een luxe probleem. Door het zonnige weer, waar we zondag toch maar mooi mee boften, had ik mijn nek een beetje verbrand. Ook dit gaat met een paar dagen over.
Voor de rest ging alles zo zijn gangetje. Je moet niet te lang stil gaan staan, want dan ga je je kuiten voelen. En met fietsen kun je beter in een kleiner verzet rijden. Dat deed ik vanmiddag ook, toen ik vanaf mijn werk naar huis trapte. Er stond een aardige tegenwind en vooral bij bruggen met tegenwind voelde ik, dat mijn kuiten gisteren ook het nodige werk verstouwd hadden. Geen probleem, gewoon een tandje terug. Alles heel houden.
Ik zou vanavond nog even langs fietsen bij de droogtraining van de IJVL, maar het leek me beter om vandaag wat extra rust te pakken.

Soms is het zeer eenvoudig om naar je lichaam te luisteren.