De dag na de uitvoering van een groot muziekproject is er altijd eentje van nagenieten. De muziek hoor je bij wijze van spreken nog de hele dag in je hoofd nagalmen.
Na 's middags in de achtertuin gegeten te hebben, fietsten Ada en ik samen naar de volkstuin. Daar aangekomen bleek, dat Ada de sleutels niet bij zich had, zodat we niet in het schuurtje konden. Zoiets zou mij nou nooit gebeuren....
Op zich niet zo'n groot probleem, daar we ook zonder gereedschap wel aan de slag konden. Ada ging onkruid wieden, terwijl ik de aardappels en de planten in de kas water gaf. De watertonnen werden helemaal leeggegoten, waarna ik een stuk of 20 gieters slootwater over de piepers uitgoot in de hoop op een goede oogst.
Die oogst was bij de aardbeien in ieder geval zeer groot. Ik denk, dat ik meer dan een kilo aardbeien geplukt heb. Er hangt nog veel meer, maar die moeten eerst nog mooi rood worden. De aardbeien deed ik in een plastic zak, die ik gebietst had bij een van de andere tuinders. In een tweede plastic zak deden we de sla en de peultjes.
Daar ik als ideale schoonzoon donderdag het goede voorbeeld gegeven had, kon Ada er niet meer onderuit: we brachten een deel van onze oogst bij haar ouders.
Daar aangekomen vroeg Ada: "Waar is de heggenschaar gebleven?"
Geheel naar waarheid antwoordde ik: "Die ligt nog op de heg."
En terwijl Ada naar huis fietste, reed ik wat extra kilometers om de heggenschaar op te halen. Ja, het is iedere dag genieten van het leven met een verstrooide vrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten