Touwtjespringen

De pittige droogtraining van gisterenavond had er toch meer ingehakt dan ik had verwacht. Vanmorgen voelde ik mijn achillespees toch weer. Ik had wat eigenwijzer moeten zijn en niet mee gaan doen aan het touwtjespringen. Het was toch belastender voor mijn pees dan ik had verwacht.

Maar goed, ik ken de oefening om de gevoelige pees weer vrij snel op te lappen en ik weer, wat ik er voor moet doen en nu helemaal wat ik er voor moet laten. Vanmorgen begon ik daar trouwens al mee. Ik zou mijn fiets wegbrengen voor een servicebeurt met het oog op de fietsvakantie. Ik reed naar fietsenmaker Van Vliet.
Mijn eerste plan was om hardlopend naar huis te gaan, maar ik had mijn plan aangepast. Wandelend liep ik naar "Het Kompas", waar mijn racefiets vanaf de herfst stond opgeslagen. De banden waren echter dermate zacht, dat ik er niet op kon rijden en daar men op school geen fietspomp had met een verloopstukje voor een Frans ventiel, zat er niets anders op dan om naar huis te wandelen met de Peugeot Avoriaz aan de hand.

Thuisgekomen pompte ik de banden op, waarbij de kop van het verloopstuk van de fietspomp krom werd. Daar ik meteen andere fietsbanden op wilde pompen, ging ik met het kromme verloopstuk verder, tot de kop afbrak. Op de racefiets reed ik naar Van Vliet terug voor een nieuw verloopstuk. Het bleek, dat ik het verloopstuk om ballen op te blazen had gebruikt....
Onderweg werd me wel duidelijk, hoe makkelijk je vaart kunt maken op een racefiets. Zonder al te veel inspanning kwam ik op een gemiddelde snelheid van 24 kilometer. Probeer dat maar eens te halen op een gewone fiets.

Met het juiste verloopstuk lukte het me om de banden van mijn ouwe trouwe Jakima weer hard te krijgen, zodat ik daarmee straks naar Katwijk kan fietsen.