Noordzeeroute

Het was de laatste schooldag van Ada, ik was vrij, 's Ochtends ging ik naar de tuin om de planten water te geven. Thuisgekomen hing ik de laatste was op en ruimde alles wat mee moest in de fietstassen.
Om 1 uur kwam Ada van school , een half uur later aten we aardappels en spinazie, waarna we samen de vaat deden. Rond de klok van 3 uur fietsten we naar mijn schoonvader toe, waar we op deze zonnige zomerse dag thee dronken.
Een uur later reden we via de Velostrada langs de Landscheidingsweg en de A44 over een fietspad langs Clingendael om de Noordzeeroute op te pikken. Het eerste stuk kwam ons bekend voor, maar vanaf de haven van Scheveningen was er veel veranderd. De Noordzeeroute is er op vooruit gegaan.

Vooral vanaf Kijkduin was dat merkbaar. Er was een nieuw fietspad op het nieuwe duin. Het strand was veel breder en af en toe had je het idee, dat je op een Waddeneiland fietsten. De natuurlijke kustverdediging met zandsuppletie werkt uitstekend.

Af en toe moesten we landinwaarts over het oude fietspad aan de voet van de oude duinenrij, maar meestal kon je over het nieuwe duin blijven rijden.
Om 6 uur reden we vlak voor Hoek van Holland naar het strand, waar we op betonnen banken onze boterhammen met pesto aten.
"Iedere vakantie vergeten we wel iets!" is een gevleugelde uitspraak van Ada. Dit keer bleek het de kaas te zijn. Een overkomelijk probleem temeer daar we tijd hadden om in Hoek van Holland kaas en melk te kopen.
Om kwart voor 8 reden we de boot naar Harwich op, waar we de fietsen op dek 3 goed vastzetten aan het daarvoor bestemde hekje. Een boot wil namelijk nog wel eens schommelen en schudden. De kilometerteller stond op 45,6 kilometer.

We klommen via de trap naar dek 11, waar we hut 11364 in bezit namen. Vanaf grote hoogte hadden we een mooi uitzicht op de haven door het grote ronde raam in onze hut.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden, wandelden we naar dek 9, waar we buiten gingen zitten. Het was buiten warmer dan binnen.


Om 10 uur voer de "Brittanica" de Nieuwe Waterweg op.








Toen we de pier gepasseerd waren, keken we aan de andere kant naar de kerstverlichting van Europoort. Heel in de verte zag je de verlichting van de Zeeuwse eilanden.


Om een uur of 11 zochten we de kajuit op. De slaap kwam snel.