Desondanks ging ik gisterenmorgen een stuk hardlopen. Ik had totaal geen idee, hoe het zou gaan, maar de Halve marathon van Katwijk staat over 2 weken op het programma, dus er moest getraind worden. Op de zwaarste 21,1 kilometer van Nederland dien je je goed voor te bereiden.
Onder een bewolkte hemel liep ik van huis uit. De eerste kilometer ging heel mindfull. Regelmatig kreeg ik een lichte pijnscheut in mijn rug, doordat de rugspier nog veel te stijf was. Soms moet je echter door de pijn heen, zoals bij een Elfstedentocht. Maar als het om "het echie" gaat, kun je veel meer pijn verdragen dan bij een training. Een mentale kwestie.
Na een kilometer werd de rug een stukje soepeler, of kan ik beter zeggen wat minder stijf. Het lopen ging wat beter. Desondanks liep ik wel een "veilig" rondje. Ik was bij het rondje Stevenshof met een uitstapje naar het bos van "Ter Wadding" nooit verder dan anderhalve kilometer van huis af.
In totaal liep ik 7 kilometer, die te vergelijken waren met de laatste 7 kilometer van de marathon. Je wilt wel harder, maar je kunt het niet. Maar soms is het niet anders en moet je aanvaarden, dat je last hebt van stijfheid.
Je kunt maar beter last hebben van een stiff upper lip.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten