"Die heeft zin om te beginnen", kreeg ik van de twee trainers te horen. Ik kon het beamen: "Zulke enthousiaste kinderen kun je niet genoeg hebben in je trainingsgroep."
Natuurlijk zegt dit iets over het enthousiasme van dit kind, maar omgekeerd kun je ook stellen, dat ik mijn eigen passie voor het schaatsen heb over weten te brengen. Hoe het ook zei, na zo'n fantastisch begin kon de schaatsles natuurlijk niet meer stuk.
Met balansoefeningen, zijwaartse afzet, hangen in de bocht en als slotstuk van de les pootje over, eerst langs de boarding en later op "mijn" helft op de binnenbaan, hadden we een gevarieerd programma.
Eenmaal pikten we 5 rondjes buitenbaan mee.
"Wie durft mag pootje over doen", zei ik, voordat de kinderen vertrokken.
Nadat de laatsten onderweg waren, schaatste ik er achteraan. Ik moest vreselijk lachen, toen ik een van mijn kinderen op het rechte eind pootje over zag doen. Over gehoorzame kinderen gesproken....
We besloten de schaatsles met "stoelendans" met pilonnen en standbeeldtikkertje. Na diverse series werd het voor de tikker wel heel lastig om de bevrijder te ontmaskeren: de trainer!
Bij de aansluitende les van de IJVL kon ik niet hetzelfde programma afwerken. Niet omdat het dansende kind ontbrak, maar doordat het niveauverschil in deze groep vrij groot is. Eerst moest ik de hele groep van 20 kinderen een warming-up laten doen. In deze tijd van Sinterklaas liet ik ze als Goedheiligman op zijn paard rijden. Maar helaas, zijn schimmel sloeg op hol! De kinderen schoten als een pijl uit een boog. Maar helaas, Sint-Nicolaas viel van zijn paard. Een val op volle snelheid volgde.
De rest van de les werden de oefeningen overgoten met een Sintsaus, waarna we met alle kinderen de stoelendans deden. De winnares wist de winst binnen te slepen door de laatste pilon tot driemaal toe met een buikschuiver voor de neus van een concurrent weg te kapen. De vele valoefeningen, die ik in de loop der jaren gegeven heb, droegen rijpe vruchten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten