Gisterenmiddag had ik weer een dubbele schaatsles. Eerst voor de buitenschoolse sport, daarna voor de IJVL. De eerste schaatsles had ik een grotere groep dan normaal, doordat Hans Solleveld verhinderd was. Geen nood. Henk Heuzen en ik verdeelden de kinderen van zijn groep. Ik had 18 kinderen, maar ik had wel de hele binnenbaan tot mijn beschikking. Een zee van ruimte.
Dit was voor zowel de kinderen als voor de trainer een verademing. Bij het houden van een oefening hoefden ze niet na 5 slagen af te remmen, omdat de boarding al weer dichterbij kwam. Ze konden de oefening gewoon één of een paar rondjes lang uitvoeren. De rustmomenten waren wat minder, maar dat is juist goed. Ik geniet er altijd met volle teugen van als ik kinderen met rode konen zie schaatsen. Vooral als de vooruitgang van een maand schaatslessen al zichtbaar is.
Door de grootte van de groep kon ik de kinderen minder individuele aandacht geven, maar met tweelingtikkertje en vooral met "De boom wordt hoe langer hoe dikker" is een grotere groep juist fantastisch.
Bij de les van de IJVL was de derde schaatsclinic. Al het goede komt in drieën, nietwaar. Er reden ruim 30 kinderen rond op de baan en er waren 5 trainers. Eerst moesten de groepen geformeerd worden. Zelf kwam ik in een gemengde middengroep terecht. Met een diversiteit aan oefeningen vloog te tijd om.
Om kwart over 6 was het weer spelletjestijd. Net als het uur ervoor sloten we af met tweelingtikkertje en "De boom wordt hoe langer hoe dikker". Met meer dan 35 personen is dit een hilarische oefening. Gelukkig hadden we op de binnenbaan een zee van ruimte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten