De bedoeling hiervan is uiteraard, dat u een desbetreffende verzekering afsluit. Nou, dat had ik niet gedaan en ziedaar, vanmiddag stond ik er als trainer inderdaad alleen voor.
Dit seizoen ben ik op vrijdagmiddag bij het IJVL-uur in de Leidse IJshal de enige constante factor. Met een trio trainsters, die bij toerbeurt de snelle groep kinderen schaatsles geven, komen we de winter wel door. Dacht ik.
Na aan een groep van 11 kinderen les gegeven te hebben voor de buitenschoolse sport, ging ik na de dweilpauze meteen door voor de volgende schaatsles. Er waren weer wat nieuwe kinderen bij gekomen. Ik kon ook meteen de eerste 4 vijfrittenkaarten van de IJVL aftekenen.
Als u nog een cadeautje zoekt voor Sinterklaas of de Kerstdagen....
Welnu, met 20 kinderen op het ijs beloofde het een gezellige les te worden. Bij het inrijden kwam de tweede trainer nog steeds niet opdagen. Ineens moest ik het in mijn eentje zien te klaren.
Met bijna een kwart eeuw ervaring als jeugdtrainer heb ik wel enig improvisatievermogen ontwikkeld. Dat was ook wel nodig, want het verschil tussen kinderen, die nauwelijks geschaatst hebben en degenen, die al 2 jaar les hebben, is toch wel fors te noemen. Een leuke uitdaging.
De kunst was om oefeningen te vinden, die voor alle kinderen goed waren. Diep zitten is er zo een. De kinderen moesten met hun handen de enkels vasthouden en na 2 slagen loslaten en dan in deze houding verder schaatsen. Sommige kinderen deden slecht 1 ronde, anderen wel 5. Datzelfde gold voor de start. De snelle kinderen deden veel meer startoefeningen dan de beginnelingen, maar iedereen deed dezelfde oefeningen. Bij de zijwaartse afzet ging het er hetzelfde aan toe. Deze oefening werd eerst alleen gedaan en later in tweetallen, waarbij het voorste kind "een boekje ging lezen".
Wat dat aangaat waren de valoefeningen de grote gelijkmaker. Ieder kind deed er ongeveer evenveel.
Daarna begon het speelse deel van de les. Eerst maakten we een grote kring en reden met zijn allen naar binnen, weer terug en weer naar binnen. Aansluitend bleven we elkaar vasthouden met "de boom wordt hoe langer hoe dikker".
In tweetallen maakten we poortjes, waar de kinderen onderdoor moesten schaatsen. Iedereen die er onderdoor was, moest met een ander weer een poortje maken. Zo reden we een rondje diep bukkend. Met de pilonnen konden de kinderen scherpe bochten maken, waarna ze mochten proberen om met een pilon op de rug de overkant te halen. Slechts een enkeling lukte dit.
Met "schipper mag ik overvaren" sloten we de les af.
Vanavond kreeg ik een mailtje: "Zag tot mijn grote schrik te laat dat ik vandaag training had moeten geven. In mijn hoofd zat dat ik pas veel later moest, heel erg stom en nu ik het opzoek zie ik dat het vanavond was."
De slotzin luidde: "Het was vast niet leuk al die kinderen in je eentje te moeten doen."
Dat viel nog wel mee. Het is meer, dat je de kinderen niet de aandacht kunt geven, die ze nodig hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten