"Hoeveel vingers heb je?"

Terwijl ik mijn kluunschaatsen aan het aantrekken was, kwam er in de Leidse IJshal een jochie van een jaar of 9 op ons afgelopen met de vraag, of hij al het net gedweilde ijs op mocht. Ken Ainsworth, die naast mij op de bank zat, vroeg met Brits flegma aan hem: "Hoeveel vingers heb je?"

"10", antwoordde het jochie geheel naar waarheid.

"Straks ook nog?", vroeg Ken.
Even was hij stil. Toen bedacht hij ineens, dat hij geen handschoenen aan had. Op zijn schaatsen rende hij naar het andere eind van de bocht, waar hij zijn handschoenen ophaalde. Zo kun je kinderen er dus ook op wijzen!
Met een groep van 12 kinderen had ik de achterste helft van de binnenbaan. De les ging over het algemeen lekker vlot. De nadruk lag op diep zitten en zijwaartse afzet. Halverwege de les moesten de kinderen minimaal 5 rondjes op de buitenbaan rijden. Bij terugkomst op de binnenbaan zag ik, dat de groep van Hans Solleveld eveneens naar de buitenbaan was vertrokken. Een mooie gelegenheid om een serie starts te doen. De kinderen konden dan de baan in de lengte nemen, dus ze hoefden niet zo snel af te remmen voor ze bij de volgende boarding waren.
Na 10 starts kwam de andere groep weer naar binnen. We haalden de olifant even van stal. Dit grootste landdier op aarde bleek een inspiratiebron voor diverse oefeningen.

Met de hand slingerend voor de neus hadden de kinderen een slurf, met de armen flapperend gebogen langs de oren hadden ze olifantenoren. Twee goede balansoefeningen. De befaamde olifantenoren kwamen daarna terug. Door de schaatsen allebei naar buiten en daarna weer naar binnen te sturen zonder ze van het ijs af te halen oefenden de kinderen de zijwaartse afzet. De variant met om beurten met het linker- en het rechterbeen deze oefening te doen, de "kleine olifantenoren", liet ik uiteraard niet schieten.
"Wat doen olifanten nog meer?", vroeg ik aan het eind.
"Stampen", opperde een van de kinderen.

Dat antwoord had ik verwacht. Dus stampten we wan de ene boarding naar de andere om op de terugweg het olifantengetrompetter aan deze ingewikkelde oefening toe te voegen.
Met tweelingtikkertje besloten we de les van de buitenschoolse sport, waarna ik doorging naar de training van de IJVL. Nu had ik gepland om bovengenoemde schaatsles ook bij de IJVL te geven, maar het liep een beetje anders.
Er was namelijk weer een jeugdclinic en een van "mijn" kinderen van de buitenschoolse sport kwam na de warming-up uitgerekend bij mij in het groepje. Daar ik dat meisje niet aan wilde doen om 2 keer achter elkaar dezelfde schaatsles te krijgen, putte ik uit mijn geheugen een serie varianten op. Toch handig als je al meer dan 20 jaar schaatsles geeft....

Met 6 trainers en een stuk of 30 kinderen op de baan was het gezellig. Kon het zo maar elke week zijn!