Dat geeft te denken

Terwijl het er langzamerhand steeds meer naar uit gaat zien, dat we vanaf komend weekeinde tot donderdag in de kou komen te zitten, met dus een kans om te schaatsen op natuurijs op ondergelopen weilanden, kwam de regen met bakken uit de hemel zetten, toen ik vanmorgen naar de Leidse IJshal fietste. We zitten dus nog steeds in de herfst.

In de koude ijshal reed ik met 15 andere "Krasse knarren". Waar zij de volledige piramide van 125 rondjes reden, was het bij mij een iets ander verhaal. Hoewel het wel wat beter ging dan vorige week donderdag, liepen de bochten nog steeds niet lekker. Ik werd zelfs een rondje gelapt op de 15 ronden. De 25 rondjes waren voor mij. Het ging lekker, tot ik na 20 ronden in de bocht met mijn linkerbeen weggleed en onderuit ging.

Gelukkig heb ik genoeg geoefend met vallen, dus er was niets aan de hand. Ik gleed op mijn rug met licht gebogen knieën op de boarding af. Zo ving ik de klap op. Het enige pijntje, dat ik er aan over hield, kwam toen Gerrit de Mooij over mij heen viel. Het was mijn derde val in een maand tijd, waarbij je de Kerstvakantie er nog af mag trekken ook.

"Dat geeft te denken!", zei een van de "Krasse knarren" en hij had volkomen gelijk.
Wierd Wagenmakers zei, dat ik met mijn schoen op het ijs was gekomen, hetgeen bevestigd werd door Hans van der Plas, die bij het blok van 20 rondjes achter mij aan reed om te kijken wat er aan de hand was: "Het lijkt wel of de fut uit je schoenen is. Ze zijn veel te slap. Zo kom je met je schoen op het ijs."

Ik ging op het trapje zitten en zette ze bovenaan strakker. Het hielp. Ik stond veel steviger op mijn schaats. Na de serie deed ik ze nog een beetje strakker. Dit maakte het mogelijk om eindelijk weer eens wat zekerder op mijn linkerschaats in de bocht te glijden.
Veiligheidshalve begon ik aan de staart van het peloton, hetgeen in de praktijk er toe leidde, dat ik op een halve ronde gezet werd. Eerst maar eens het goede gevoel terug zien te krijgen.
Na de training nam John Val me mee naar de binnenbaan, waar mijn dochter pirouettes aan het draaien was. John liet me hangend aan zijn arm wat meer op mijn linkerbeen glijden in de bocht. Ik zal mijn heupen veel meer in moeten zetten in de bocht. Ik weet, waar ik op zal moeten oefenen de komende tijd. Er is nog heel wat te verbeteren aan mijn bochtentechniek.

En dat voor de winnaar van de 1000 rondjes van Leiden....