In het noordoosten van het land is de winter binnengevallen, maar het ziet er niet naar uit, dat de vorst ons kan bereiken. En dat, terwijl er ten oosten van ons een flinke puist kou klaarligt.
Zodoende zal de Vogelplas, waar ik zowel op de heen- als de terugweg langs fietste, de komende weken nog gewoon kabbelend water zal blijven. 't Is net oars!
Bij het binnenrijden van Stompwijk hoorde ik opeens mijn naam noemen. Hans Boers had me bijgehaald. Samen reden we over het fietspad door de weilanden naar het clubhuis van Stompwijk '92, waar we startnummers 204 en 206 ophaalden.
Na Kees Lelieveld, de voorrijder van de 5 kilometer, gelukkig nieuwjaar te hebben gewenst, liepen Hans en ik naar kleedkamer 5, waar we onze startnummers opspeldden. Bij het begin van het inlopen hoorden we, dat het nog maar 2 minuten was voor de start van de 10 kilometer. Waar anderen dan onrustig worden, zegt mijn trainingsmaat dan: "Relax!"
We startten vanaf de achterste rij, zodat de eerste kilometer een inhaalrace was. Op de polderweg richting Noord-Aa hopten we van groepje naar groepje.
Het is een soort natuurwet, dat degenen, waar je na 2 kilometer mee loop, dat de mensen zijn, waar je bij de finish nog mee loopt. We haalden nauwelijks nog anderen in, maar we werden ook niet meet ingehaald vanaf de afdaling bij het gemaal.
Het was met een graad of 8 onder een grauw wolkendek droog en de wind was niet al te hard, dus het was heerlijk loopweer. Halverwege de Meerhorstloop zaten we bij de drinkpost op een schema onder de 50 minuten, dus dat ging lekker. Vanaf "'t Geertje" zaten we een stuk in de staart van de 5 kilometer. Op dit stuk van de Geerpolder was het dus makkelijk inhalen.
Dat werd wat lastiger na de vrij steile brug richting Zoeterwoude, waar we weer met alleen 10-kilometerlopers op weg waren. Toch haalden we in de laatste 3 kilometer nog een man of 6 in. Alleen de gele trui, die ons na 1 kilometer in gestrekte draf inhaalde, konden we niet meer bijhalen. Hij liep vanaf dat punt 100 meter voor ons uit. Eventjes leken we bij de tunnel onder de Provinciale weg richting Stompwijk dichterbij te komen, maar het gat was en bleef ongeveer even groot. Wat dat aangaat is het net als bij het Nederlandse wielrennen: de gele trui was en bleef buiten bereik.
We zagen de gele trui op 100 meter voor ons over de finish gaan, waarna "Bert en Ernie" bij de eerste wedstrijdloop van 2016 volgens een Oer-Hollandse traditie een seconde of 20 later hand in hand de eindstreep passeerden.
De speaker constateerde, dat we exact dezelfde tijd hadden: 53 minuten bruto. Netto komt dat, met aftrek van de tijd voor we over de startstreep waren, uit op 47.23, nagenoeg dezelfde tijd als bij de vorige editie van de Meerhorstloop. Daarmee werden we 20e en 21e van de 107 deelnemers.
Na de gekregen mandarijn in de kleedkamer opgegeten te hebben, fietsten Hans en ik samen terug tot de Northeijlaan, waar we afscheid namen van elkaar. Op de terugweg fietste ik nog even langs mijn schoonouders om hen gelukkig nieuwjaar toe te wensen. Het is, dat ze er in Saudi-Arabië anders over denken, anders had ik gezegd: "De kop is eraf!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten