Chaldon of "Ben je me aan het stangen?"

Na ons gedoucht te hebben ontbeten we met zijn vieren. Ana ging naar haar werk, terwijl wij om 11 uur gingen wandelen. Vanaf Caterham wandelden we over stille weggetjes en public footpaths door het glooiende landschap van the North Downs.

In het lentezonnetje genoten we. Na een behoorlijke klim door een bos kwamen we op een fraai uitzichtspunt op een nog kale akker, waar in een oeroude boom een zwerm bijen een torenflat gevonden hadden.


We zagen Reigate onder ons liggen met de heuvels van the Downs er omheen. Prachtig.
Dat kon niet gezegd worden van de paden. Deze waren blubberig met grote plassen her en der, waar we vorig jaar ook al gewandeld hadden. Vooral op het pad tussen de hekken door, waar we vorig jaar gewandeld hadden. Je moest grote moeite doen om de soms diepe modderplassen te ontwijken.

Dat lukte niet altijd, zodat Siebe met een natte jas, die uit zijn hand viel bij een zijwaartse sprong, naar huis moest lopen. Maar de wandeling was prachtig langs huisjes á la Shirley Hughes.

We trokken onze schoenen onder aan de trap uit om het huis niet vuil te maken. Ada had haar schoenen al uit toen ik zei: "Mijn schoenen zijn al helemaal schoon."
Mijn vrouw vroeg: "Ben je me aan het stangen?"
Ik zou niet durven....
Om kwart over 1 dekten we de tafel en lunchten met zijn drieën na een wandeling van 2 uur via Chaldon. Toen Ana terugkwam van het werk maakten we nog een wandeling, nu via Coulsdon en the Happy Valley. Er waren veel wandelaars onderweg op deze zonnige Goede Vrijdag.
Na een uurtje gewandeld te hebben, werd de stamppot boerenkool klaargemaakt. Naast de boerenkool van eigen tuin hadden we ook een rookworst meegenomen uit Holland. Ana ging weer naar haar werk. Wij deden de vaat, lazen wat en ik werkte het dagboek bij.

's Avonds speelden we "Legenden van Andor"om de dag te besluiten met het door Siebe gewonnen "Ticket to ride".