"Keurig!"

Gisterenmorgen fietste ik in de kille regen naar Katwijk. Op mijn werk hadden een viertal dames een verrassing voor me: ik mocht het voorbeeld van de nieuwe bedrijfskleding passen.

De bloes is grijs-wit gestreept. Niet bepaald iets, wat ik uit mezelf uit zou kiezen, maar minder erg dan ik had gevreesd. Of om het in het Engels te zeggen: "It could be worse!"

Maar het ergste moest nog komen. Na de complimenten over mijn korte kapsel kreeg ik nu van een kwartet collega's te horen: "Keurig!"
Op zulke momenten rijzen de haren me te berge.

Je hoeft er niet als Floddertje uit te zien, maar bij "Keurig!" voel ik me toch altijd ongemakkelijk. Wat dat aangaat voel ik me geriefelijker in deze outfit. Het verschil tussen keurig en kleurig!

Wat dat aangaat ben ik nog altijd een representant van de protestgeneratie.

Wat dat aangaat volgden Ada en ik het advies van de vorig jaar overleden Armand op. We zochten de Bollenstreek op. Volgens het Leidsch Dagblad was de Keukenhof nu op zijn allermooist. Welnu, dat gold ook voor de rest van de Bollenstreek.


Ik had met mijn vrouw in Voorhout afgesproken. Samen fietsten we langs het bollenveld van mijn oudste broer Kees. Zo kwamen we op het parcours van "Hollen door de bollen" terecht, waarvan we naast een stuk langs de bollenvelden ook nog over het terrein van de Keukenhof fietsten, waar ik 3 weken geleden gelopen had.

Vanaf hier fietsten we naar Hillegom, waar we samen met Bas en Nel een gezellige middag hadden. Ada had voor het avondeten gezorgd: pompoensoep, zelf gebakken brood, een verse slamix en een kwarktoetje met cranberrysaus.
"It could be worse!"
Om half 9 fietsten we tegen de koude vrij harde wind in naar de Sleutelstad terug. Tot de zon achter de horizon verdwenen was konden we genieten van de kleurige bloemenvelden. Daarna koelde het snel af.

Met gevoelstemperaturen onder nul trok toch maar mijn handschoenen aan en zette mijn Fryslânmuts op. Ik zag er weer keurig uit. Pardon, kleurig!

Kobus Turk

In het Leidsch Dagblad stond het onderstaande interview met IJVL-lid Kobus Turk. Het wordt duidelijk leesbaar door erop te klikken.

Zelf ken ik Kobus al jaren. Hij kwam als G-schaatser bij de IJVL, maar hij ontwikkelde zich dusdanig, dat hij doorstroomde naar de reguliere trainingsuren. Een aantal jaren schaatste hij mee met de "Krasse knarren" tot hij door andere werktijden op donderdagmorgen geen vrij meer kon krijgen.
Onze wegen hebben elkaar vele malen gekruist, of het nu was bij het skeeleren, de winterbiatlon, hardloopwedstrijden, schaatsen in de Leidse IJshal, Flevonice of op de Vogelplas was.
Het is de droom van Kobus om de Elfstedentocht uit te rijden. Als ervaringsdeskundige als het gaat om het uitrijden van tochten van 200 kilometer kan ik inschatten, dat Kobus dat kan halen mits hij niet te veel met zijn krachten smijt. Kobus, ik giet oan!

Katerloop

Veel mensen lopen na Koningsdag, al dan niet op doktersadvies, rond met een kater.

Daar had ik geen last van, toen ik om 9 uur een rondje ging lopen langs de rand van de Stevenshof en de Korte Vliet.

Ik had meer last van het grauwe en kille weer. Het begon net te regenen, toen ik van huis vertrok. De eerste paar kilometer had ik het gewoon koud, maar je loopt jezelf wel warm. Maar om te zeggen dat het toen aangenaam was? Nou, nee!
Desondanks was deze training van 10 kilometer in omstandigheden, die je eerder in december of januari verwacht wel een goede mentale training. Voor hetzelfde geld tref je zulke omstandigheden bij de marathon van Leiden en dan ben je 4 keer zo lang onderweg.

Om het nog een tikkeltje zwaarder te maken, liep ik de laatste kilometer met 2 brood in een klein rugzakje naar huis toe. Je hebt dan gauw een kilo extra op je rug. Ook dit is een goede mentale training. Als je een kilo zwaarder weegt, dan merk je daar niet zoveel van, maar je moet dat gewicht wel constant meezeulen. Als 5 minuten met een extra kilo loopt, weet je meteen, dat het toch wel slim is om je gewicht op peil te houden.
Ik heb aan deze loop in ieder geval geen kater overgehouden.

Volksfeest op de volkstuin

De voorpagina van Trouw had vandaag een zeer toepasselijke kop: Klappertanden op Koningsdag.
Bij het artikel stond een veelzeggend staatje van de temperaturen van de afgelopen 50 jaar op 27 april. Dit jaar behoort daarbij tot de koudste dagen. Op onderstaande statistiek is het verschil tussen de temperatuur in december 2015 en april 2016 duidelijk zichtbaar.

Mijn vrouw en ik hadden een rustige ochtend met wat huishoudelijke klussen. Het weer met langstrekkende buien en een koude noordwesten wind nodigde niet echt uit tot buitenactiviteiten.

Voor mij paste deze rustdag prima in mijn marathonschema tussen de 10 kilometers van gisteren en morgen.

Na thuis geluncht te hebben terwijl een hagelbui zijn lading loste, vertrokken we na de bui op de fiets naar de volkstuin, terwijl half Nederland zich overgaf aan een drinkgelag op dit volksfeest.

Daar deed ik natuurlijk niet aan mee. Ik hou niet van drinkgelagen. Nooit gedaan ook.

Derhalve vierden wij het volksfeest op de volkstuin. Op een enkel buitje na bleef het 's middags droog op de tuin, waar wij samen druk bezig waren met het zetten van een hek. Drie dikke palen van 2 meter moesten stevig in de grond gezet worden. Na voorgeboord te hebben in de grond moesten we de palen met een kleinere paal de grond in slaan. Best wel zwaar werk.

Het was het enige moment, dat ik het warm had op deze kille Koningsdag.

Na het vastmaken van het gaas gaf ik de planten in de kas water, waarna ik naar huis fietste, terwijl Ada nog wat klusjes op de tuin deed. Maar ja, zij heeft dan ook groene vingers.

250 of 333 meter?

Vandaag stond in het Leidsch Dagblad dit artikel van de hand van Loman Leefmans, dat ik hier integraal afdruk.

Moet de nieuwe Leidse ijsbaan bij sportpark De Vliet nu 250, 333 of 400 meter lang worden?
Daarover is een discussie ontstaan nu door de vier voornaamste schaatsverenigingen van Leiden nadrukkelijk voor de middelste optie is gekozen. "Omdat op een 333-meterbaan officiële wedstrijden kunnen worden gehouden en records worden erkend", zo staat in een verklaring van het kwartet.
Dat er geen gemeenschapsgeld meer moet worden gestoken in de bestaande ijshal aan de Vondellaan, daar zijn vrijwel alle betrokken partijen het over eens. Na enig puzzelwerk kwam de gemeente recent met het idee om een nieuw schaatscomplex te bouwen op sportpark De Vliet aan de Voorschoterweg.
De gemeenteraad gaf eerder deze maand opdracht om die optie verder te onderzoeken, maar vanwege de geraamde prijzen werd alvast gekozen voor een 250-meterbaan, die ongeveer twaalf miljoen euro kost.
Enkele dagen later werd echter via sociale media het startsein gegeven van een petitie die een rondje van 400 meter voorstaat. Want in Leiden "past een baan van Olympische afmeting", zo staat vermeld.
Nu komen de Leidse ijsverenigingen IHCL (shorttrack), Leiden Lions (ijshockey), KSVR (kunstrijden) en IJVL (langebaan) met een tussenoplossing. Een tweelaags 333-meterbaan, met een ovale ijsbaan bovenop en daaronder een kleinere ijsvloer. "De keuze voor een nieuwe ijsbaan gaat een enorme boost geven aan de ontwikkeling van de verschillende schaatssporten", voorspelt woordvoerder en oud-wereldkampioen Jeroen Straathof: "Naar ons idee zal die boost nog groter kunnen worden bij een keuze voor het door ons aangegeven alternatief."
Volgens Straathof is een eenlaags 400 meterbaan geen optie. Want dat is niet alleen de meest dure optie, het is ook minder aantrekkelijk voor ijshockey, kunstrijden en shorttrack. "Een eenlaags variant zal namelijk ten koste gaan van faciliteiten die noodzakelijk zijn voor wedstrijden en sfeer op de binnenbaan."
De vier clubs gaan donderdag 12 mei hun mening nogmaals ventileren tijdens een bijeenkomst van de gemeenteraad.

De volledige brief van de 4 Leidse ijsclubs is HIER TE LEZEN.
Hoe mooi het ook zou zijn om in Leiden een 400-meterbaan te hebben, politiek en financieel is dat niet haalbaar. 333 meter is het hoogst haalbare. Als sporter moet je realistisch blijven en voor het hoogst haalbare gaan. We zijn in Leiden van heel ver gekomen. Een jaar of 10 geleden was de IJshal ten dode opgeschreven, en nu gaat de discussie nog over een nieuwe 250- of 333-meterbaan.
Ik heb het volledige vertrouwen in het bestuur van de Leidse IJshal onder leiding van Jos Arts en de samenwerkende ijsclubs met Jeroen Straathof als woordvoerder. Ik wens hen namens alle schaatsers in Leiden en omstreken veel succes toe met hopelijk een 333-meterbaan als uitkomst.

Is de natuur helemaal in de war of zijn wij dat?

Onder de kop "Is de natuur helemaal in de war of zijn wij dat?" verscheen er een artikel over het huidige weer op de site van de NOS.

Met Kerstmis was het warmer dan het morgen op Koningsdag zal zijn. Het lijkt wel of de winter is teruggekeerd net nu de lente is begonnen.

Vanmorgen liep ik tussen half 9 en half 10 een rondje van 10 kilometer langs onder andere de Korte Vliet. Onderweg kreeg ik alle denkbare weersoorten: felle zon, bewolking, regen en hagel.

Het leek wel, of er 4 seizoenen in een dag gepropt werden, want in het zonnetje werd het toch wel een stuk warmer.

Tijdens mijn trainingsloop als voorbereiding op de marathon van Leiden ontbrak alleen de sneeuw. Dat klopt, want die viel in het noorden van het land.




De bofkonten. In januari vielen zij ook al in de prijzen en kon er daar op uitgebreide schaal op straat geschaatst worden.

"Je hebt wel een representatieve functie!"

Als je iets doet, dan moet je het goed doen. Daar ben ik me als duursporter terdege bewust van. Het komt behalve op een gedegen voorbereiding vaak op de details aan.
Dit had ik goed in mijn oren geknoopt. Ik had de kleren van de uitvoering van het Beatles-project aan. De kleurige sjaaltje had ik in de jas van mijn spijkerjas. Deze haalde ik eruit bij de koffiepauze, toen het hoofd frontoffice naast me zat.
"Moet je eens kijken, hoe mooi dit kleurt bij de ruitjes van mijn overhemd", zei ik vol enthousiasme.

Ik kreeg een wat minder enthousiaste reactie.
Nu hebben wij niet 1, maar 2 hoofden frontoffice. Kennelijk is dat nodig om het mannelijk personeel in de uitlening in het gareel te houden. Om preciezer te zijn: de enige man in de uitlening.
Het tweede hoofd viel het eerste hoofd bij met de legendarische woorden: "Je hebt wel een representatieve functie!"
Er ging, na bijna 37 jaar in het bibliotheekwerk actief te zijn geweest, een wereld voor me open.
Vanzelfsprekend verdween de haarband weer in mijn jaszak, toen ik de kantine verliet, om er de rest van de dag niet meer uit te komen.

Voorlopig ben ik tot eind februari volgend jaar weer af van het gezeur over de lengte van mijn haar, daar ik geheel volgens eigen plan er na mijn werk een heel stuk ervan af liet halen bij Edwin Minnee, mijn kapper en tevens een van mijn trainingsmaten. Tijdens de knipbeurt hadden we het over het afgelopen schaatsseizoen en hoe we ons op het komende voor gaan bereiden en over allerhande andere zaken.
Ik ben heel benieuwd, hoe ik morgen op mijn werk ontvangen zal worden. Ik vermoed een tikkeltje enthousiaster.
Ondertussen pieker ik me natuurlijk wel suf over deze vraag: hoe zal een haarband staan bij een kort kapsel?

Open dag

Was het gisteren al een koude dag, vandaag was het nog een tikkeltje kouder. Sinds april 1989 is het in deze tijd van het jaar niet zo koud geweest. Vannacht werden we zelfs een keer gewekt door kletterende hagel op het dak.

Het is deze dagen een graad of 8 te koud voor de tijd van het jaar.

Als we zulk weer in januari of begin februari hebben, spreken we over dagtemperaturen van 5 tot 6 graden onder nul. Zeker weten, dat we dan op natuurijs kunnen schaatsen op ondiepe wateren.
Normaal gesproken had vandaag de halve marathon op het programma gestaan, maar doordat ik deze afgelopen vrijdag al met Hans Boers gelopen had, was mijn agenda voor vandaag nog blanco.



Zodoende kon ik met mijn vrouw naar de open dag van mijn oudste broer. Kees heeft een collectie bijzondere bloembollen. Er zijn op zijn land maar liefst 2500 soorten te vinden. Vanaf de Leidse Studenten Ekklesia trapten we tegen de harde en koude noordwesten wind in naar Voorhout toe, waar we konden genieten van tulpen en andere bloemen in alle vormen en kleuren.





Aan het eind van de "winter" werd verwacht, dat alles vroeg in bloei zou staan. Door de kou in maart en april loopt de groei nu achter en zijn de laatste tulpen pas eind mei uitgebloeid.



De Bollenstreek blijft dus langer dan gebruikelijk kleurrijk en mooi. Of om de een maand geleden overleden Johan Cruijff te citeren: "Elk nadeel heb zijn voordeel!"



We namen afscheid van Kees, Erik en Bastiaan en verlieten dit prachtige bollenveld om in Voorhout bij "Welgelegen" een cappuccino en een warme chocolademelk te gaan drinken.


Zodoende reden we op weg naar huis precies tussen de buien door in het zonnetje. Met de wind in de rug schoten we lekker op, maar we reden wel een stuk langzamer dan Wout Poels, die tamelijk verrassend Luik-Bastenaken-Luik winnend wist af te sluiten. We waren te laat thuis om deze eerste Nederlandse zege sinds 1988 live te kunnen zien.

Maar eerlijk is eerlijk: Wout heeft de bloemen eerlijk verdiend! Wij hoefden er op deze open dag minder voor te doen.

Beatles-project

Na met enige regelmaat met de oefenbestanden meegezongen te hebben en een officieuze en een officiële repetitie was het gisteren zo ver: de uitvoering van het Beatles-project van de Leidse Koorprojecten.

Samen met mijn jarige vrouw fietste ik naar de mooie Leidse binnenstad, waar we nog wat inkopen deden voordat we in de Lokhorstkerk onder leiding van Jetze Bremer begonnen aan de generale repetitie. Voordat we van start gingen, zei de dirigent: "In een groot koor is er iedere dag wel iemand jarig." Nou, dat klopte. Ada werd door een koor van 150 zangers toegezongen.

Waar we bij het inzingen net als de vorige repetitie een melodie van "The Beatles" verwachtten, daar verraste de dirigent ons met een nummer uit "Peer Gynt" van Edvard Grieg.

De repetitie werd gestart met het Bach-arrangement van "With a little help from my friends", met aansluitend het origineel van de "Fab Four" uit Liverpool.

De stemming zat er meteen al goed in. Iedereen was gretig. Soms zelfs te gretig. Dan kregen we van de dirigent aanwijzingen om wat "kleiner" te zingen. En één keer om hoger te zingen. Bij "Michelle" kregen de bassen te horen: "Het is heel creatief van jullie, maar wat jullie zingen, staat er niet."

Helaas voor de dirigent: in onze partituur stond het loopje bij "Qui vont tres bien ensemble. Tres bien ensemble" er wel degelijk.
Het oefenen ging vanaf het begin stukken beter dan 2 weken geleden. Als bas stond ik naast de tenoren Bas Warnink en Tim de Beer. Daar vrij veel mannenpartijen gelijk op liepen, konden we zodoende vaak genieten van onze samenzang.

In de middagpauze deed ik een bontgekleurde haarband om, die perfect bij mijn ruitjesbloes paste, zodat de hippie in mij weer helemaal tot uiting kwam. Na de boterhammen weggewerkt te hebben, maakten we een korte wandeling door de Sleutelstad met het Schelvispekelkoor, waarbij Joop Beenakker het hoogste woord voerde.
De middagrepetitie verliep ook beter dan de vorige keer, dus we hadden er wel vertrouwen in, dat het een goede uitvoering zou worden. Niet vlekkeloos. We zijn en blijven een amateurkoor.


Maar enthousiasme maakt meer los bij het publiek dan stijfjes foutloos zingen.

Voor een volle Lokhorstkerk kregen we het publiek helemaal mee.

Jetse Bremer praatte met veel gevoel voor humor de nummers aan elkaar, terwijl wij telkens van plaats wisselden.

De stem, die de hoofdmelodie zong, mocht vooraan staan.

En zoals het hoort, alles ging veel beter dan tijdens de repetities.


We gaven dan ook 2 toegiften. De eerste was het enthousiast meegezongen "Hey Jude".

Met het ingetogen "Let it be" met een tekst, die prima in een kerkgebouw past, sloten we het Beatles-project af.



Na met diverse mensen gesproken te hebben, fietste Ada met Robert en Jane naar huis, terwijl ik met Bas, Nel, Tim, Sheila, Rob en Margriet meewandelde naar het Haagwegterrein. Uiteraard was ik met de fiets eerder in de Stevenshof dan de automobilisten. Deze vriendenclub kwam bij ons eten en proosten op de jarige., die een gebrande Beatles-cd met alle gezongen nummers kreeg met onze handtekeningen erop.
Het was een gezellige afsluiting van een heerlijke muziekdag.

Naschrift:
Na anderhalve maand ontving ik dit filmpje van het Beatles-project. Geniet ervan.