Achilleshiel

Nadat ik vanmiddag de fiets in onze schuur gestald had, trok ik de stoute schoenen aan. Ik voelde me fit en wilde een korte hersteltraining doen. Achteraf was dat niet zo'n slim plan. Aan het eind van de 4 kilometer dribbelen, toen ik weer bijna thuis was, speelde mijn rechterachillespees op.

Afgelopen zondag voelde ik de achillespees bij de marathon van Leiden op het stuk tussen Koudekerk en Hoogmade. Het gekke is, dat de pijn soms helemaal wegtrekt tijdens het lopen. Zonder problemen liep ik de marathon dan ook uit.
Maandagmiddag begon de pees toch op te spelen bij het werken in de uitlening, dinsdag was de pijn een stuk minder en woensdag was het ongemak goeddeels verdwenen, zodat ik gisteren weer een stukje geskeelerd had. Had ik dat vandaag ook maar gedaan.

Gretigheid bleek maar weer eens mijn achilleshiel. Nu is het niet de eerste keer, dat ik last heb van een achillespees, dus ik weet, wat ik moet doen, maar minstens zo belangrijk: ik weet wat ik moet laten!
De komende week wordt het dus heel weinig lopen. Afhankelijk van het weer ga ik wat vaker fietsen of skeeleren. En daarnaast ga ik de enige oefening bij een gevoelige achillespees regelmatig op de trap oefenen.

Wat dat aangaat verkeer ik in een luxe positie ten opzichte van Steven Kruijswijk. Hij verloor vandaag de Giro d'Italia door een valpartij. Nibali en Chavez gingen er als een haas vandoor, terwijl er een erecode bestaat in het peloton, dat men op de leider in het klassement wacht als deze onderuit gaat.

De lange achtervolging in zijn eentje nekte de Brabander tenslotte. Dat hij de steun van ploeggenoten moest ontberen bleek uiteindelijk zijn achilleshiel.
Iets dat nog heel lang zal nadreunen. Zoveel kansen om een grote ronde te winnen krijg je niet in je leven.