De meeste Suske en Wiske-albums kenmerken zich door een beginrijm in de titel. Met de eerste strandtraining in het vooruitzicht in combinatie met een achillespees, die nog niet helemaal in orde was, schoten twee titels mij steeds door het hoofd.
"De stramme strandtrainer" als het enigszins zou gaan, "De strompelende strandtrainer" als het onverhoopt niet zou gaan. Uit de titelkeuze kunt u opmaken, dat het ondanks de lichte blessure niet onaardig ging.
Ik fietste naar de Leidse IJshal, vanwaar we in 2 auto's vertrokken naar de ijsbaan van Katwijk, waar we parkeerden. Vandaar liepen we naar het strand, waarbij we op weg naar het grote parkeerterrein een kudde schapen moesten passeren.
Na deze eerste hindernis liepen we naar het strand bij "Het Wantveld".
Waar we normaal gesproken veel meer lopen, was ik dit keer als trainer de meest beperkende factor. Als er gelopen moest worden, dan gaf ik de opdracht en bleef ik bij de bidons staan. Veel oefeningen hadden te maken met statische belasting. Sprongoefeningen bleven grotendeels achterwege.
Statisch zitten, maar ook een piramide van 1, 2 en 3 minuten en dan via 2 weer terug naar 1 zaten in het programma, net als een Steigerung met snelwandelen. Ook de buikspieroefeningen sloegen we niet over, net zo min als de strandstoelslalom, die ik vanaf een hoger punt op het strand aanschouwde.
Hoewel het niet gebruikelijk is, dat ik mij druk bij een training, die ik zelf geef, was het wel verstandig. Hoewel ik de pees regelmatig voelde, waren er ook oefeningen, waarbij het heel goed ging, zoals bij de bochtstap in slow motion: zo lang mogelijk in een houding blijven staan op het standbeen. In ieder geval werd de pijn niet erger. Ik heb dus niets geforceerd.
En waar ik me tijdens de training drukte, deed ik dat niet toen ik op deze prachtige zomeravond met Hans Boers, Annerieke van der Beek en Hen van den Haak op het terras van "Het Wantveld" een afzakkertje namen. Daar veranderde de stramme strandtrainer in een schaterende schaatstrainer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten