Net zoals Dafne Schippers aan de vooravond van de Olympische races haar kansen flink zag kelderen door een kleine blessure, zo was het "Dreamteam" destijds niet fit genoeg om aan de start van de Wassenaarse zwemloop te verschijnen. Zeven jaar na dato kregen we het nog wel eens onder de neus gewreven.
Vandaag was de herkansing, met dien verstande, dat de teams door elkaar gehusseld waren. Jaap was dit keer aan Paul gekoppeld en ik aan mijn loopmaatje Hans, die het zwemmen voor zijn rekening zou nemen en ik het zwammen....
's Nachts en 's Ochtends had ik best enige twijfel of de zwemloop 's middags wel door zou gaan. Het regende pijpenstelen, maar daarnaast stond er ook nog eens een harde wind. Daarbij klonk enkele malen een donderklap. Zou het om 4 uur wel vertrouwd zijn om in de Noordzee te zwemmen? Ik hield de site van de zwemloop in de gaten om te zien, of de sportieve uitdaging al dan niet door zou gaan.
Daar de voorspellingen aan het eind van de middag volgens buienradar best aardig waren, fietste ik om kwart voor 3 met Ada naar de volkstuin, waarvandaan ik doorfietste naar Wassenaarse slag. Op "De Klip" voelde ik ineens een hand in mijn rug. Jaap de Gorter had me ingehaald. Met deze tegenstander fietste ik naar het oord, waar vandaag het strijdperk was. Vlak voor Wassenaarse slag kregen we nog een bui over ons uitgestort, waarna de zon definitief doorbrak.
In strandpaviljoen "Sport" haalden we ons startnummer op. Jaap en Paul hadden nummer 35, Hans en ik nummer 41. Deze werd op onze arm geschreven met een watervaste viltstift. In de wachtrij raakten we aan de praat met Lorna Wilson, de Schotse winnares van 2015.
Met enige vertraging begon de zwemloop met een kilometer zwemmen. Het was een ruwe zee met een sterke stroming. Veiligheidshalve was het parcours parallel aan de kustlijn. Het was in deze branding dusdanig lastig om de eerste boei te ronden, dat de eerste deelneemster het na 100 meter al voor gezien hield. Het was dus niet bepaald een "Sea of delight"
Er was in de briefing aangegeven, dat het na 500 meter de zwemmers terug moesten lopen naar de eerste boei om voor de tweede maal hetzelfde traject af te leggen. Dat gebeurde niet. De oorzaak was, dat de verste boei in de sterke stroming was afgedreven. Zodoende hoefden de deelnemers aan de zwemloop het traject maar eenmaal af te leggen.
De deelnemers aan de hele zwemloop konden dus meteen beginnen aan de 10 kilometer hardlopen. Toen zij allemaal onderweg waren, konden wij ons klaar gaan maken voor ons deel van het de Wassenaarse zwemloop: 500 meter zwemmen en 5 kilometer hardlopen. Om 5 over 5 werden we weggeschoten.
Hans en Paul vertrokken in het midden van een veld van 58 zwemmers. Het probleem van het ronden van de eerste boei werd dankzij de sterke branding soepel opgelost. Die lastig te nemen boei dreef in de branding steeds verder noordwaarts.
Dat deed Hans ook. Hij kwam redelijk ver naar voren, maar dankzij zijn loopvermogen kwam hij sneller dan ik verwacht had op het wisselvak afgelopen. Breed lachend zoals gewoonlijk kwam hij aangelopen.
Ik gaf hem mijn trainingsjack en in het zonnetje begon ik aan het looponderdeel.
Waar veel lopers het strand langs de branding kozen, liep ik vrij direct naar de strandopgang. Normaal gesproken zou ik dit niet gedaan hebben, maar door de overvloedige regenvan van de afgelopen 24 uur was dit normaal gesproken mulle zand behoorlijk hard. In het schaatsen zou je zeggen: ik had de binnenbaan.
Het mulle zand kreeg ik hier volop. Eerst bij de hoge strandopgang en daarna een lang stuk over een ruiterpad tot we een rondje over schelpenpaden mochten lopen met vrij veel korte klimmetjes.
Het lopen ging erg lekker tot het moment, dat ik halverwege de ronde mijn kruisbanden begon te voelen. Nu heb ik dit niet zo fijne gevoel wel eens gekregen met nog 38 kilometer te gaan op de marathon en toen heb ik de klassieke afstand ook gewoon volbracht, dus deze 2500 meter moest ook lukken.
Tijdens het lopen werd ik af en toe ingehaald, maar anderzijds haalde ik ook andere lopers in. Ondanks de pijn ging het lopen verbazingwekkend makkelijk. Met 1.18.07 op de klokken kwam ik over de finish. De missie was geslaagd. De wedstrijd binnen de wedstrijd was geslaagd. Team Boers-Breed had team De Gorter-Verkerk verslagen!
Nadat Jaap 2 minuten na mij over de eindstreep was gelopen, wandelde ik naar de branding, waar ik nog even een klein stukje ging zwemmen in het toch wel lekkere water. Opgefrist nam ik plaats op een barkruk in strandpaviljoen "Sport". Met Paul, Andrea, Jaap en Hans wachtten we op de uitslag.
Helaas: Hans en ik werden niet naar voren geroepen voor een prijs. Dat betekende, dat we niet bij de eerste 3 geëindigd waren bij de halve afstand voor duo's.
Daar we vooraf zonder enige verwachting aan de wedstrijd waren begonnen, zaten we daar helemaal niet mee. We hadden na een bijzonder natte morgen in het zonnetje een fantastische sportmiddag gehad met een resultaat, waar we zeer tevreden mee mochten zijn: niet al te ver van het erepodium.
Met een kleine 200 medesporters begonnen we aan de barbecue. Deze smaakte prima. In de schemering fietste ik met Hans en Jaap huiswaarts. Met de trits fietsen, hardlopen en een beetje zwemmen had ik toch een soort triatlon gedaan.
Naschrift:
Uit de uitslagenlijst van de Wassenaarse zwemloop bleek, dat Hans en ik het brons hadden gewonnen en dat Jaap en Paul op de ondankbare 4e plaats waren blijven steken. We hadden optimaal geprofiteerd van de zware omstandigheden met relatief veel lopen over onverharde paden, ons sterkste onderdeel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten