Voor een schaatser zijn de eerste schreden op het ijs de allermooiste. Je hebt er lang naar uitgekeken en ineens is het magische moment daar.
Vanmorgen was ik naar de volkstuin gelopen om de planten in de kas water te geven. Met het oog op de Halve marathon van Katwijk van aanstaande zaterdag wilde ik een kilometer of 7 lopen.
Op de terugweg liep ik anders dan anders. In de weilanden aan de rand van de Stevenshof is Dunea aan het werk. Over stalen platen liep ik zodoende op een plek, waar je anders niet kunt komen. Vanaf de andere kant van de sloot ziet de wijk er al anders uit. Helaas liep de weg dood en moest ik terug lopen over de stalen platen.
Na een paar boodschappen gedaan te hebben, fietste ik door naar de Vondellaan, waar ik iets voor de Schaats Instructie Cursus moest vragen aan ijsmeester Jan van Rijn.
Tot mijn stomme verbazing waren ze in de Leidse IJshal al bezig met het leggen van een ijsvloer. Ik zou een mailtje krijgen, zodat ik vanmorgen zou kunnen helpen, maar dat bericht heeft me niet bereikt.
"Maar nu je er toch bent...."
Zo zette ik vanmorgen mijn eerste schreden op het ijs. Het zal ongeveer een millimeter dik geweest zijn. Op natuurijs zou je er gegarandeerd doorheen zakken.
Desondanks was het, op het moment dat je er met de brandslang een dun laagje water op gespoten had, spiegelglad.
Dinsdagochtend ben ik weer van de partij, net als donderdagochtend. Dan hoop ik de eerste slagen van seizoen 2016-2017 te kunnen maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten