The Hambleton Hills

Na een wat rommelige nacht zaten we na een warme douche voor Ada en een vrij koude voor Bert om 8 uur aan de ontbijttafel. De vrouw van the Bed & Breakfast kwam van buiten.

Ginni was op zoek geweest naar verse eieren, maar het varken had deze opgegeten. Life on the farm.

Het was nevelig, toen we aan het ontbijt zaten, maar het zicht werd al snel helderder. Wat meteen helder was, dat was de hoge sopraan van Kate Bush. Om het ontbijt nog aangenamer te maken, konden we genieten van haar fantastische muziek. Maar ja, we verbleven dan ook op "Woeste hoogten".

Vandaag zouden we een rondje door en om the Hambleton Hills fietsen.

We zouden een flink deel van the White Rose Cycleroute volgen.

In onze jas vertrokken we van "High Paradise Farm". Over the Cleveland Way, op dit stuk een door stenen van allerhande formaat nogal hobbelig pad, trapten we naar de weg van Boltby naar Hawnby. Hier sloegen we af naar de laatstgenoemde plaats.

Het was een slingerende weg met klimmen en dalen, waarbij we prachtige vergezichten hadden. Een afdaling van 20% bracht ons in het pittoreske dorpje Hawnby.

Daarna moest er geklommen worden. Wat minder steil, maar veel langer door. Zo kwamen we op het heidegebied Hawnby Moor, waar de heide voor een deel al paars kleurde.

Dat deden de wolken niet. Die waren loodgrijs en zoals voorspeld zou het gaan regenen. Wij trokken onze regenbroeken aan, voor we door dit zeer dunbevolkte gebied zouden trekken.

Met enige regelmaat stopten we om wat foto's te maken van dit hooggelegen heidelandschap.

De regenbui duurde niet al te lang, maar af en toe spetterde het lichtjes onder een grauw wolkendek.

Er volgde een stuk met veel steile klimmetjes en dalen, terwijl het bord "Ford" er op wees, dat er na een regenperiode een beek over de weg stroomt. Nu was het al anderhalve week grotendeels droog, dus daar hadden we geen last van.

Op de 9 mijl tussen Hawnby en Osmotherly kwamen we wat boerderijen tegen, maar verder was er geen bebouwing.

Om een uur of 12 daalden we na een heerlijke maar redelijk zware fietstocht af naar Osmotherly, waar we in "The Coffeepot" op deze vrij koude zomerdag milkcoffee, hot chocolat en oatscake bestelden.

Het bezoek aan het toilet leverde een schaterlach op. Op de houten stortbak boven je hoofd kon je lezen, dat deze 100 jaar oude stortbak niet te hard doorgetrokken moest worden, omdat je anders een plens water over je heen zou krijgen!

In "The Coffeepot" raakten we aan de praat met een paar uit Liverpool, die "The Beatles"3 keer live hebben zien optreden. In die tijd zinderde de stad van de creativiteit. Er gebeurde van alles. "Exciting!"


Na deze tussenstop reden we door naar Cod Beck, een stuwmeer ten noorden van Osmotherley. Hier lunchten we op een bank aan de oever van het stuwmeer. Over onverharde paden klommen we door naar het punt, waar route 65 en 656 samenkwamen.


Wij volgden route 65. Aanvankelijk ging deze over onverharde paden, die door de rupsbanden, die iets te maken hadden met de boskap, nog hobbeliger was geworden.


Met klimmen is dit minder hinderlijk dan met afdalen. In deze volgorde kregen we het ook voor onze kiezen.



Bij Moorhousereden we weer op asfalt, waarna het lekker opschoot. Via Kipwich en Cowesby kwamen we in Kirby Knowle, waar we net als gisteren langs de wegversperring konden rijden.
Via Felixkirk kwamen we in Suton under Whitestonecliffe, waar we tot Sutton Bank over de drukke A170 reden. Alleen de klim van 25% was voor ons een maatje te groot.

Terwijl de auto's langs ons heen snelden, liepen wij de steile haarspeldbocht naar de top met de fiets in de hand.

Om 4 uur namen we cappuccino en jus d'orange met 2 stukken taart, waarna we in het informatiecentrum diverse routekaarten bestudeerden voor de terugweg naar Hull. De conclusie was, dat we ons plan aan moesten passen.

Via een voetpad over de hei kwamen we uit bij "the most beautiful view in England".

Het uitkijkpunt op Sutton Bank is inderdaad fenomenaal.

Mede dankzij het halfbewolkte weer van vanmiddag kon je enorm ver kijken.

Het Wensleydale zo'n 50 kilometer verderop was prima zichtbaar!

Zo ver hoefden we vandaag niet meer. We moesten een kilometer of 10 over the Cleveland Way rijden om bij ons Bed & Breakfast uit te komen. De weg liep vrij egaal over de rug van the Hambleton Hills.



Om 6 uur kwamen we aan na een tocht van 57,5 kilometer.

Terug op onze kamer in "High Paradise Farm" zag ik naast het bed wat op de grond liggen. Het waren hondendrollen. Ada had de deur van onze kamer open laten staan om goed door te kunnen luchten. Een van de 3 honden zag zijn kans schoon....

Met een stuk toiletpapier ruimde ik de uitwerpselen weg. We douchten ons, waarna we om 7 uur aan konden schuiven voor de door gastvrouw Ginni Skilbeck klaargemaakte meaty and veggie platter. We namen een Yorkshire ijsje als toetje en ik een Helmsley Honet als slaapmutsje. We zijn immers ook geen 60 meer....