Een gat in de bewolking

Het was al een paar dagen aangekondigd. Zondag zou de slechtste dag van de week worden. Eigenlijk een vast patroon vanaf de zomervakantie.
Daar wij vanmiddag de kinderen en mijn schoonouders op bezoek krijgen om hutspot met klapstuk te eten, moest ik het hardlopen vervroegen naar de morgen.
Voor het ontbijt had ik de w.c.'s schoongemaakt. Na het ontbijt trok ik mijn sportkleding en mijn hardloopschoenen aan en ging ik van huis uit lopen. Mijn plan was om een rondje om de Stevenshof heen te lopen van 6 kilometer.

Ik bofte. Er viel na de buien een gat in de bewolking op het moment, dat ik ging trainen. Het lopen in het zonnetje ging lekker, maar na 2 kilometer voelde ik, dat ik nodig naar de w.c. moest.

Ik keerde op mijn schreden terug en liep de 2 kilometer in omgekeerde richting weer naar huis. Daarmee had ik veel geluk, want ik was nog nauwelijks binnen, of de hemelsluizen gingen wagenwijd open.

Nu we het toch over de hemel hebben: in Katwijk zeggen ze dat een zondagssteek geen week houdt. Toen ik het toilet na mijn bezoek aanschouwde moest ik beamen, dat de Katwijkers op dat punt vandaag volkomen gelijk hadden.