Voor iemand, die ieder jaar de 1000 rondjes van Leiden vrij moeiteloos volbrengt, waarvan op zondag 11 december 2016 de zevende editie is in de Leidse IJshal, is het geven van 2 uur schaatsles aan kinderen natuurlijk een fluitje van een cent. Desondanks was ik bang, dat ik vandaag de trainingen op mijn tandvlees moest volbrengen. Niet figuurlijk, maar dit keer letterlijk.
Door de getrokken hoektand was er een gat ontstaan dat keurig was gedicht door middel van hechtingen. Desondanks zat er af en toe wat bloed in mijn mond, dat afkomstig was van mijn tandvlees.
Het trekken had geen pijn gedaan, napijn had ik niet, maar waar ik wel last van had was de vorming van meer speeksel. De kunst was om dat binnenboord te houden terwijl ik de kinderen uitleg gaf. Dat deed ik dus wat minder dan gewoonlijk. Ik deed het dus voornamelijk door het goede voorbeeld te geven.
Probleem daarbij is, dat mijn bloed rood is....
Daarnaast liet ik de gebruikelijke valoefeningen bij zowel de training van de buitenschoolse sport als bij de IJVL achterwege. Ik wilde geen enkel risico lopen om per ongeluk verkeerd terecht te komen. Daarvoor was ik in korte tijd te zeer gehecht geraakt aan mijn hechtingen.
Binnen de door mijzelf opgelegde beperkingen verliepen de lessen goed. Maar ik ben wel zo eerlijk om te zeggen, dat ik blij zal zijn als ik volgende week weer voluit kan gaan en geen training meer hoef te geven op mijn tandvlees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten