Stil schaatsen

Het was stil in de Leidse IJshal toen ik om 10 over 5 mijn fiets aan het rek vastzette. Er was geen buitenschoolse sport vanwege de Herfstvakantie. En door diezelfde vakantie waren er ook minder kinderen van de IJVL.

Om half 6 begonnen we op de spiegelgladde binnenbaan met een kwartet kinderen, maar even later kwamen er nog 2 laatkomers bij. Margreet Hetebrij en ik hadden het wat dat aangaat erg makkelijk, maar tegelijk bood het een gouden kans: we konden de kinderen veel individuele aandacht geven.
We begonnen de les met een stukje natuurijstraining. Tegen de wind in moest je je klein maken en krachtig afzetten, met de wind in de rug reed je meer rechtop en maakte je je slagen langer.
Vanuit de langere slagen gingen we verder met de zijwaartse afzet. Voorwaarde hiervoor is het terugsturen. Dat kan alleen, als je "achterop zit". Een mooi controlemiddel hierbij is, dat je in het algemeen goed schaatst, als men je niet hoort. We gingen dus wat rondjes stil schaatsen.

Toen dat goed ging, maakten we het een stukje moeilijker: een stille Steigerung. Zodra een kind toch te veel op de punten ging schaatsen, hoorde je dat onmiddellijk. Maar nu hadden we de tijd om de kinderen meteen advies te geven!
Ook de ooievaar kwam langs en we stapten ook op de racefiets, maar in beide gevallen probeerden we het zo onhoorbaar mogelijk te doen. Hetgeen behoorlijk goed lukte.
Aan het slot van de les gingen we weer even terug naar het natuurijs. De blauw geschilderde doelmond fungeerde als wak.
"Je vriendje of vriendinnetje is in een wak terecht gekomen. Hoe haal je hem of haar eruit?"
Na enig doorvragen kwam het antwoord: "Op je buik!"

Na uit het wak gered te zijn besloten we de leuke schaatsles eveneens met open water: "Schipper mag ik overvaren?"