Discipline is het fundament
"Ik ben gedisciplineerd. Discipline brengt veel meer dan menige training. Zonder discipline sla je de training over. Discipline is het fundament."
Sport niet alleen
"Er zijn veel sporters die vaak alleen trainen, maar ik moet er niet aan denken. Elke dag in mijn eentje trainen zou ik verschrikkelijk vinden. De afgelopen vier jaar heb ik minder dan tien keer alleen getraind. Ik sport omdat ik er veel plezier aan heb, met vrienden dus. Ik maak de trainingsgroep. Bij mij thuis verzamelen, klaar. We fietsen ook altijd hetzelfde rondje. Het gaat mij om de kern van de training: beter worden. Dat is het belangrijkste. We houden elkaar zodoende scherp. Het is vooral een leuke bijkomstigheid dat het gezellig is. Tegelijkertijd is het voor mij een manier om demotivatie te voorkomen. Er is altijd gespreksstof en het is lachen, gieren, brullen - maar wel hard trainen. Een gevaar van veel samen trainen, kan zijn dat je niet wilt toegeven als het iets te hard gaat op de fiets bijvoorbeeld."
"Ik denk dat 80 procent van de sporters die overtraind zijn het niet zozeer lichamelijk als wel geestelijk heel zwaar hebben. Als ik moe word, dan word ik moe van alles eromheen. Niet van het schaatsen of van krachttraining. Het is het stresshormoon cortisol dat je lijf opvreet. Ik weet nu dat één dag minder trainen geen verschil maakt, omdat ik al twaalf jaar topsporttraining in mijn lijf heb. Maar de balans is nu beter, ik heb meer zelfvertrouwen. Als ik moe ben of het gaat even niet lekker dan is in 99 procent van de gevallen rust de remedie. Op weg naar de Winterspelen Vancouver in 2010 dacht ik alleen maar: ik moet nóg harder trainen, want het gaat niet goed. Die twijfel brengt topsporters naar de rand van de afgrond."
Train om te ontspannen
"Ik heb weinig spijt als ik een keer uit de band spring. Het is op de vingers van een hand te tellen hoe vaak ik per jaar iets te veel drink op een avond. Ik heb die behoefte niet zo. Ik heb misschien wel meer lol als ik met een groepje vijf uur fiets, dan wanneer ik 's avonds in de kroeg sta. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik het zo lang volhoud. Ik heb geen uitvlucht nodig."
In een ander artikel in Trouw onder de kop "Kramer ziet te weinig opvolgers" breekt de beste allrounder ooit een lans voor het "ouderwetse" duurwerk: "Voorheen wilden alle Nederlanders allrounder worden. Er werd veel in tijd en omvang geïnvesteerd. Tegenwoordig worden nauwelijks nog uren gemaakt. Alles gaat op kracht en coördinatie, met veel fietsen en skeeleren. Het domme volhouden, dat kennelijk mijn kwaliteit is, zit niet meer in de opvoeding."
Als kilometer pur sang is mij dit uit het hart gegrepen.
Discipline kwam ook terug in een artikel onder de kop "De grootspraak van Verweij is verdwenen".
Kramer heeft tijdens een moeilijke periode volgend op de Olympische Winterspelen van Sotsji zijn beperkingen leren kennen, maar is dankzij die wijsheid verbazingwekkend sterk teruggekomen. Of Koen Verweij daarvoor dezelfde ijzeren discipline heeft, is de vraag. Zijn successen van 2014 (wereldkampioen allround, olympisch goud en zilver) gebruikte de voormalige wereldkampioen junioren vooral om zijn status als playboy buiten het schaatsen (commercieel) uit te buiten.
Dat kwam hem op een mislukt na-olympisch seizoen te staan, waarna hij in een geforceerde poging de achterstand in te halen overtraind raakte en andermaal een jaar verloor. Eerder had Verweij laten weten hoe zwaar het is om op topniveau terug te komen. "Na een jaar er tussenuit was mijn spiermassa weg, mijn conditie weg, alles was zwaar."
Sven Kramer drukte het verschil tussen hem en Koen Verweij ooit kernachtig samen in 1 zin: "Hij weet wel, wat hij er voor moet doen, maar hij weet niet, wat hij er voor moet laten!"
Het verschil tussen beide schaatsers is volgens mij zelfs in 1 woord samen te vatten: discipline!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten