Een scheve schaats

Het was voor mij een grote vraag, hoe het schaatsen zou gaan, toen ik naar de Leidse IJshal aan de Vondellaan fietste. De bovenbenen voelde zwaar aan, zeker bij het traplopen. Ik was zondag dus diep genoeg gegaan bij de Zevenheuvelenloop.
In de IJshal was het meteen al dolle pret. Eén van de "Krasse knarren" had al enige tijd last van duizeligheid, hetgeen met schaatsen toch een lastige kwaal is. Maar hij ging nu naar een kliniek in Noordwijk.
Jan Verlind wist dit op de juiste waarde te schatten: "Dus je gaat naar een gebedsgenezer...."

Nauwelijks bekomen van de lachsalvo stond ik op het immer gladde ijs aan de Vondellaan. Bij het tweede rondje hoorde ik een harde klap. Aad Berg was op het rechte eind onderuit gegaan. Zijn klapschaats stond naast het potje. Het kostte grote moeite om het scheve ijzer los te wrikken. Aad had dus letterlijk een scheve schaats gereden.

Voor de figuurlijke scheve schaats moet u niet bij mij zijn, maar kunt u beter in Privé terecht.
Voor Aad zat de training er na driekwart rondje al weer op. Het frame van zijn klapschaats was ontwricht.

Met een twintigtal "Krasse knarren" reden we onze 125 rondjes, waarbij de "Twee van Breda" op slinkse wijze wisten te ontsnappen. Als dat geen Kamervragen worden....
En minister Ard van der Steur heeft het al zo zwaar!
Nu we het toch over de politiek hebben: ik had een mailtje ontvangen van minister Edith Schippers van Volksgezondheid en Sport. Ik moest er in deze tijd van de vogelgriep op toezien, dat er geen schaatsers rondreden, die kippig waren. Die moesten preventief geruimd worden.
Ik moet zeggen, dat het met de kippigheid reuze meeviel. Dat kon echter niet gezegd worden van het haantjesgedrag.

Maar ja, daarover zweeg het ministeriële schrijven.