Om 10 over 9 wandelde ik naar station De Vink, waar ik Walter en Marnix Boon op het andere perron ontwaarde. Vanwege de werkzaamheden aan het spoor bij Utrecht reed er vanaf Den Haag een rechtstreekse trein naar Nijmegen. De gebroeders Boon kwamen naar mijn perron gesneld en samen reisden we naar de residentie, waar we overstapten.
Terwijl mijn reisgenoten in de trein op perron 1 stapten, wandelde ik terug naar het begin van dit perron om Hans Boers op te vangen. Daar hoorde ik, dat de speciale Zevenheuvelentrein van perron 2 vertrok.
Ik liep terug, maar de trein vertrok net voor mijn neus naar Venlo. Toen ik Hans gevonden had, belde ik naar mijn vrouw, die thuis het telefoonnummer van Walter opzocht en hem belde, dat hij over moest stappen. Het was dus even puzzelen voor de juiste treinenloop.
Onderweg hadden we in de reis via het Brabantse land een paar regenbuien, maar daar hadden we uiteraard geen last van. In Nijmegen was het droog, maar zwaar bewolkt. Het waaide hard, maar dat was niets vergeleken bij de storm aan de kust.
Hans en ik wandelden naar de parkeergarage van de RABO-bank, waar we ons ieder jaar omkleden. In de zeer grote kleedkamer kwamen we de gebroeders Boon weer tegen. Walter zat met Hans in hetzelfde startvak in de bypass, Marnix en ik hadden allebei een ander startvak aan de hoofdroute.
Gezien de weersvoorspelling had ik een dun hardloopjack aangetrokken over het hardloopshirt en het zweetshirt met windbreker. Bij de start was het toch wel lekker om een laagje extra aan te hebben.
Nu we het toch over sportkleding hebben: in het startvak zag ik een paar Rotterdammers, die een zelf ontworpen hardloopshirt aanhadden, met deze afbeelding op de rug. De prijs voor het mooiste shirt hebben ze wat mij betreft gewonnen.
Na 25.40 kwam ik aan de staart van het groene vak, waar ik me als natuurliefhebber zeer senang voelde, over de startstreep. De kop van de wedstrijd zat toen al op kilometer 9!
Mijn startnummer was 1933. Dat was het jaar van de vroegste Elfstedentocht: op 16 december. Als dat dit jaar ook zou kunnen....
Vanaf de eerste stap ging het erg lekker. Ik zat meteen in mijn ritme. Na 2 kilometer deed ik het dunne jack uit en bond deze om mijn middel.
Een paar kilometer verderop passeerde ik de enige muziekgroep langs het parcours. Zij speelden "Hallelujah" van de onlangs overleden Leonard Cohen.
Nu wil het toeval, dat dit het laatste nummer was, dat gisteren gezongen werd bij het concert van "Rainbow colours" in Koudekerk. Samen met Ada was ik er naar toe gefietst, waar we een gevarieerd met een twintigtal liedjes kregen voorgeschoteld, waaronder ook "Funiculi funicula".
Een kilometer verderop was het eerste meetpunt. De 5 kilometer ging in 24.29. We sloegen af naar de Zevenheuvelenweg en na naar Tibetaanse klanken geluisterd te hebben begon het echte klimmen en dalen.
Op de kale stukken voelde je, hoe sterk de wind was, maar door het bos en het rennende windscherm vlak voor je viel het toch wel mee.
Na de 2 drinkposten bezocht te hebben, ging de tweede 5 kilometer in 24.32. Vlakker dan vlak.
Normaal gesproken gaat het slotdeel van deze perfect georganiseerde loop het snelst, doordat je 3 kilometer lichtjes naar beneden loopt. Doordat we de wind hier tegen hadden op dit relatief open deel van het parcours, viel dit voordeel goeddeels weg. Met een brutotijd van 1.39.18 was mijn eindtijd 1.13.38 netto.
De laatste 5 kilometer ging in 24.37. Tussen de snelste en de langzaamste 5 kilometer zit maar 8 seconden! Ik denk niet, dat een van de andere 23.312 andere deelnemers zo'n vlak gelopen race gelopen heeft als deze diesel met ingebouwde cruisecontrol.
Ik wandelde naar de parkeergarage, waar ik op mijn reisgenoten wachtte.
Hier wachtte mij de zwaarste 100 meter van de dag: de steile afdaling. Met zere bovenbenen ging ik voetje voor voetje naar beneden, terwijl ik me vasthield aan de leuning.
Hans had de 15 kilometer volbracht in 1.17.23, terwijl Walter een persoonlijk record liep van 1.12.48. Maar we moesten onze meerdere erkennen in Marnix, die 1.05.47 bij zijn debuut.
Groningers zouden dan zeggen: "'t Kon minder!"
Het was inderdaad een stormachtig debuut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten