Ik werd vanmorgen wakker met een koortslip. Ik draag het virus bij me en bij tijd en wijle steekt het de kop op bij verminderde weerstand. Het is geen fraai gezicht, maar de schoonheidsprijs heb ik nog nimmer gewonnen en de kans, dat ik dit ooit ga doen is uitgesloten.
De koortslip veranderde in een Elfstedenkoortslip bij het bekijken van de weerkaarten op www.weerwoord.be. Het waren 's ochtends voor het merendeels winterkaarten. Over een dag of 10 zouden we in de vorst zitten. Ik zag ons al op de Vogelplas schaatsen!
Maar zoals de Engelsen zeggen: "It's too good to be true."
Dat bleek 's middags, toen de weerkaarten aanzienlijk verslechterd waren.
Rest ons niets anders dan onze hoop vestigen op de Enkhuizer Almanak: Het is al honderden jaren een begrip: de Enkhuizer Almanak. Zoals ieder jaar biedt het naslagwerk ook voor 2017 weersvoorspellingen. En die zijn voor een deel bar en boos: over een kleine maand banjeren we door de sneeuw.
"In de eerste week van het nieuwe jaar is het een beetje onbestendig. Het waait ook behoorlijk", leest Fransje Jongert de voorspelling voor. De vrouw achter de almanak vertelt dat de winter daarna serieuzer aan de deur klopt.
"Omstreeks 13 januari wordt het wat kouder en is er kans op geringe vorst." Tegen het eind van januari kunnen we echt winterweer verwachten. "De laatste week van de maand wordt het winderig en vallen er winterse buien."
Met deze voorspelling gaan we volgaarne het nieuwe jaar in.
Als ik het afgelopen jaar overzie, dan is de spreuk "Luctor et Emergo", die prijkt op het wapen van Zeeland, op mijzelf volledig van toepassing: "Ik worstel en kom boven!"
Het begon al bij de eerste training van de "Krasse Knarren" in de Leidse IJshal. Ik ging aan het eind van de bocht onderuit en knalde tegen de boarding aan, waarbij de rondenteller de val brak. Niet veel later maakte ik nogmaals kennis met de boarding, maar nu aan de andere kant van de baan. We zorgen natuurlijk wel voor een evenwichtige trainingsopbouw!
Wat me nog nooit was overkomen, gebeurde: ik was bang om de bocht in te gaan. Met een gevoel alsof ik naar de tandarts ging, fietste ik naar de Vondellaan toe. Maar ik wist wel: ik moet niet aan deze angst toegeven. De rest van het seizoen was voor mij een worsteling met mijn techniek, maar vooral ook met mezelf.
Tot mijn stomme verbazing ging het schaatsen bij de Bert Grotenhuis Bokaal nog heel goed. Ik had nauwelijks ingeboet aan snelheid en kreeg zelfs te horen: "Je bent geweldig, Bert!"
De aanloop naar de marathon van Leiden verliep vrij vlekkeloos, maar op de dag zelf kreeg ik na 16 kilometer last van een achillespees. Ik liep de pijn eruit en de tweede halve marathon ging soepel en probleemloos.
Dat gold niet voor de naweeën. Tot ik met mijn vrouw op fietsvakantie ging in Engeland, had ik last van de lichte achillespeesblessure. Dit kwam deels door mijn eigen gretigheid. Ik wilde te graag weer voluit trainen.
In die tijd zaten we op ons werk volop in een asbestcrisis. Er was asbest van de ergste soort ontdekt in het fietsenhok, waar ik 11 jaar lang met flinke regelmaat dozen met afgeschreven boeken opgezet en afgehaald heb. Niet bepaald iets, wat je gezond noemt.
Dat was de fietsvakantie in het oosten van Engeland wel. Wat een prachtige tocht was dat, met als letterlijk hoogtepunt de beklimming van the Buttertubs pass.
Ook waren the North Yorkshire Moors erg mooi.
In het najaar begon ik langzamerhand weer wat vertrouwen te tanken. De bochten liepen steeds beter. Ik was aardig in vorm voor de 1000 rondjes van Leiden, maar een flinke verkoudheid en een gevoelige rechterkuit betekende een worsteling van 200 kilometer. Zonder 1 keer pootje over te doen, vermoedelijk een wereldrecord, volbracht ik deze loodzware editie van de 1000 rondjes van Leiden.
Later in die week mocht ik de gemeenteraadscommissie van Sport toespreken, daar wethouder Paul Dirkse het in juli UNANIEM aangenomen plan voor IJshal "De Vliet" eigenhandig de nek om wilde draaien.
Gelukkig was ik niet de enige. Elf andere schaatsers, waaronder Olympisch kampioen Mark Tuitert en wereldkampioen Jeroen Straathof, gingen mij voor een bomvolle tribune voor.
De strijd is nog niet gestreden. Ook in 2017 mogen wij nog doorworstelen. Maar wij komen boven! Luctor et emergo!
Vroeger was er in het Leidse Houtkwartier met Oudjaarsdag een Oliebollenloop. In plaats van een medaille kregen alle deelnemers een zakje oliebollen mee naar huis. Een heerlijke traditie.
Vandaag is deze traditionele loop door mij in een alternatieve vorm dunnetjes overgedaan, waarbij ik, heel proactief, de oliebollen er al van te voren afliep!
Ik moest nog een fiets ophalen bij mijn schoonouders. In schaatskleren gehuld liep ik de 5 kilometer in het waterkoude weer en fietste daarna weer op huis aan, waar ik me weer opwarmde middels een heerlijke warme douche. Ik kan weer schoon het nieuw jaar in na deze Alternatieve Oliebollenloop.
Vanmiddag hadden we de laatste schaatsles van 2016.
Om 5 uur was ik bij de Vondellaan, waar ik in de Leidse IJshal training zou geven voor de IJVL. Nadat ik de pilonnen uit de kast gepakt had, wandelde ik naar mijn schaatstas, waar ik de Salomons uit haalde en deze aantrok.
Samen met Aukje Kreuger zou ik les geven, maar het was al snel duidelijk, dat we de groep niet hoefden te splitsen. Met 6 kinderen is zoiets volstrekt overbodig, waarbij nota bene een proeflesser zat.
De les was gevarieerd, mede dankzij de elastieken, die diverse nieuwe oefeningen mogelijk maakten. Daarnaast wist een van de meisjes een oefening, die ze met skeeleren had geleerd: wijdbeens gaan staan en dan je met de handen op het ijs voortduwen. Ik kan u verzekeren, dat je je bovenbenen dan gaat voelen.
Na de estafette met een tweetal herkansingen zat de laatste les er bijna op. We sloten het jaar 2016 af met "Schipper mag ik overvaren". Morgennacht doen we dat ook: dan varen we over van 2016 naar 2017.
Vanmorgen was het minder mistig dan gisteren, maar het meest opvallende was vooral de rijp op de bomen. Het was mooi, maar niet zo mooi als op deze foto van Jean Paul uit Terneuzen, die ik van www.weerwoord.be heb geplukt.
Het had vannacht in bijna het hele land gevroren.
Op weerwoord was trouwens meer moois te zien: de weersverwachtingen voor over een dag of 10.
Als dit uitkomt, dan komen we gegarandeerd op natuurijs terecht om heerlijk te kunnen schaatsen. En dan te bedenken, dat deze winter nu al beter presteert dan de afgelopen 3 "winters".
Op de valreep levert 2016 voor schaatsers toch nog iets op: de eerste ijsdag van 2016 is een feit.
De voorwaarde daarvoor is dat de temperatuur de hele dag in De Bilt onder het vriespunt blijft. Het kwik kwam er vandaag niet hoger dan -0,8 graad. De laatste dag met temperaturen het hele etmaal onder nul was 23 januari 2015. Gemiddeld zijn er acht ijsdagen per jaar, met drie ijsdagen in januari. Aan het begin van dit jaar, op 18 januari, haalde De Bilt net geen ijsdag, doordat de maximale temperatuur toen 0,0 graad was.
Het tekent de armoede van de afgelopen jaren. Zoals één zwaluw nog geen zomer maakt, zo maakt één ijsdag nog geen winter, maar het kan wel de aanzet er toe zijn. Wie weet wat voor moois er in 2017 voor ons in het verschiet ligt.
Maar nog belangrijker is, dat op de valreep op Sleutelstad.nl dit bericht verscheen: Sportwoordvoerder Van der Luit bijt zich vast in Leids ijs.
D66-raadslid Aad van der Luit heeft een serie van 15 aanvullende vragen over de Leidse sportaccommodaties gesteld aan sportwethouder Paul Dirkse. Doel: duidelijkheid verkrijgen over het geld voor een nieuwe ijshal. De vasthoudendheid die hij aan de dag legt om te voorkomen dat de plannen voor een nieuwe schaatshal voor jaren in de prullenbak verdwijnen betekent wel wat. Zijn partij is met 12 zetels in de Leidse raad goed voor bijna een derde van de 39 stemmen. Een meerderheid van 20 zetels voor welk voorstel dan ook is daarom nooit heel ver weg.
Van der Luit wil onder meer gedetailleerd weten of er geld dat eerder door de Leidse raad werd gereserveerd voor de realisatie van een nieuw zwembad, een nieuwe ijshal en een nieuwe topsporthal is gebruikt voor andere (sport)bestemmingen en andersom of er ook ander geld voor de sport wordt gebruikt. Voor een deel is dat zo, want Leiden combineert onderwijs- en sportgeld de afgelopen jaren vaker om nieuwe hallen te bouwen die overdag dienen als gymzaal en buiten schooltijd door verenigingen gebruikt kunnen worden.
Van der Luit probeert met zijn vragen een helder overzicht te krijgen over de verschillende opties die er momenteel voorliggen voor de schaatshal in Leiden. Indien de nieuwe hal er niet komt, moet de bestaande aan de Vondellaan jaren langer open blijven. Dat kost veel geld, maar hoeveel precies is nog onduidelijk. Die duidelijkheid wil het D66-raadslid nu van de eigen wethouder krijgen. Ook van gereserveerd geld voor allerlei klein en dagelijks onderhoud aan sportvoorzieningen, een ton per jaar, wil Van der Luit weten hoeveel er nog vrij besteedbaar is.
Omdat niet alleen de installaties van de verouderde schaatshal aan vervanging toe zijn, maar ook de veiligheid op de baan regelmatig ter discussie wordt gesteld, wil de D66-er ook weten hoelang die hal naar het oordeel van het college nog open kan blijven. Met name uit het oogpunt van veiligheid en onder welke voorwaarden dat dan zou zijn. Lees: welke kosten zijn daarmee gemoeid.
Naast geld dat direct met de schaatshal te maken heeft, wil Van der Luit ook veel meer duidelijkheid rond de kosten van de nieuw te bouwen sporthal aan de Boshuizerlaan. Pas begin deze maand werd duidelijk dat de gemeende zich daar miljoenen had verrekend door geen kosten mee te rekenen voor sloop van de bestaande gebouwen en het bouwrijp maken van het terrein. Ook de uitkoop van Sauna Vijf Mei was in eerdere berekeningen niet meegenomen.
Tenslotte stoort Van der Luit zich ook een een stukje openheid dat het college in zijn ogen onterecht wel heeft gegeven. Door openlijk mededelingen te doen over een mogelijke kostenoverschrijving van 1,5 miljoen voor de bouw van het nieuwe zwembad, denkt Van der Luit dat dat zomaar prijsopdrijvend kan werken. Marktpartijen lezen de brieven van de wethouder immers ook. Van der Luit hoopt ook hier dat een deel van het geld niet nodig zal zijn en dus voor de schaatshal kan worden aangewend.
Los van bovenstaande zaken waarbij mogelijk geld vrijgemaakt kan worden om alsnog in de schaatshal te steken, denkt Van der Luit dat de gemeente de kosten voor een nieuwe hal sowieso wel kan dragen. Die nieuwe schaatshal wordt namelijk niet door de gemeente zelf gebouwd, maar door de Stichting Schaatshal Leiden. De gemeente staat garant voor de kosten. Zo’n 15 miljoen voor een 333-meterbaan. De risicoreservering die daarbij hoort, bedraagt 10% van dat bedrag. Van der Luit denkt dat Leiden die 1,5 miljoen euro best kan vrijmaken binnen de gemeentelijke concernreserve.
Tenslotte bevreemdt het de sportwoordvoerder van D66 Leiden dat het college in de berekeningen geen bedragen heeft ingevuld voor allerlei aanvullende inkomstenbronnen die de jaarlijkse lasten van zwembad en schaatshal moeten dekken.
Het gaat daarbij om synergievoordelen bij de inzet van personeel, opbrengsten voor gemeente bij het wijzigen van de bestemming van de locatie Vondellaan waar nu nog de oude schaatshal staat, bijdrages van de provincie en de Leidse buurgemeenten, het toevoegen van commerciële functies en inkomsten uit zonnepanelen op het dak van de ijsbaan en uit energie-uitwisseling met zwembad. Tenslotte zouden er ook nog allerlei subsidiepotjes zijn waar Leiden uit kan putten.
Als Aad van der Luit standvastig blijft, dan gaat het tij ten gunste van de schaatsers keren. Of om het met een nog toepasselijkere beeldspraak te zeggen: vanaf Dokkum krijgen we de wind in de rug!
Op de valreep een bericht, dat de komende jaren tot iets moois kan leiden in Leiden....
Het was vannacht ondanks de mist in een groot deel van het land kouder dan gisteren. Voor onze omgeving gold dat niet, maar het had hier wel een graad gevroren.
Na het ontbijt fietste ik in de mist naar de Vondellaan, waar het bij de Leidse IJshal een drukte van belang was. Bij binnenkomst konden we niet in de ons vertrouwde kleedkamer 2, daar deze bezet was door ijshockeyers, die een vroege ochtendtraining hadden gehad. Wij weken uit naar kleedkamer 4.
Het was een stuk drukker op de baan dan dinsdag.
Bij het inrijden op de buitenbaan hoorde ik op de voormalige Ton Menken IJsbaan een klap achter me. Nu moet je al schaatsend nooit achterom kijken, want de kans is dan groot, dat je zelf onderuit gaat. Ik reed het rondje door en zag wat er aan de hand was: een van de trainers had een kind kind geschept vlak na de bocht. Beiden kwamen met de schrik vrij.
Zelf had ik met Jacob ruim 20 kinderen op de binnenbaan, waaronder een viertal meiden, die in de prepuberteit waren. In het begin deden ze gewoon mee, maar op een gegeven moment gingen ze tikkertje doen. Dan kun je 2 dingen doen: je kunt je gezag laten gelden en streng optreden, wat niet echt in mijn aard ligt, of je doet of je een vuiltje in je oog hebt. De meiden schaatsten en hadden plezier. En daar komen ze voor.
Ik liet de kouwe drukte dus achterwege en nam voor lief, dat ik sommige oefeningen 2 keer uit moest leggen. Uiteraard eindigden we de schaatsles met tweelingtikkertje en ik wist, wie ik daarvoor aan moest wijzen. Elk nadeel heb zijn voordeel....
Na de warme chocolademelk fietste ik een stuk op met Henk Distelvelt. Maandag 2 januari ben ik weer van de partij bij de schaatsinstuif in de IJshal.
Het gebeurt niet vaak, dat onze omgeving de koudste plek in ons land is. Door de ligging vlak aan zee hebben we daar niet zo veel kans op. Desondanks was daar afgelopen nacht sprake van. Op het officiële meetpunt Voorschoten, gelegen in de weilanden ten zuiden van de Stevenshof, vroor het 3,4 graden.
Het was mistig, toen ik om kwart over 8 naar mijn werk fietste. Automobilisten moesten krabben. En waar ik op hoopte: op een aantal ondiepe boerensloten lag een dun vliesje ijs. Niet dat de vorst nu door gaat zetten, maar het water kan zo lekker afkoelen als het in januari echt gaat vriezen.
Als deze kaart echt uit zou komen, dan kunnen we op natuurijs schaatsen!
Na de warme chocolademelk in de Leidse IJshal fietste ik vanmorgen een stukje met Henk Distelvelt op. Het was zonnig weer en de wind was stukken minder dan gisteren.
Volgens het door de te vroeg overleden Rijnsburgse weerman Bas Schijff ontwikkelde Vogezensysteem durf ik in het warmste jaar ooit gemeten een voorspelling te doen voor januari en februari 2017.
Tweede Kerstdag staat voor januari. Het was gisteren redelijk zonnig maar met een forse wind. Januari zal dus vrij zonnig zijn, maar met veel wind. Daar ik niet weet, uit welke richting de bovenwind waaide, kan ik lastig aangeven of we transportkou zullen krijgen, de droom van iedere schaatser.
Vandaag was het de hele dag zonnig. Februari zal dus een zonnige maand worden. Daar er door de hoge luchtdruk weinig wind was, zal februari niet veel transportkou kunnen krijgen. Het zal het meer moeten hebben van inversiekou. Voor grote wateren is dat niet toereikend, maar voor kleine ondiepe meren als de Vogelplas levert dit weertype genoeg om daar te kunnen schaatsen.
Het is een traditie, dat vlak voor Kerstmis de Kerstman op komt draven in de Leidse IJshal de de schaatsinstuif voor kinderen. Nou ja, de Kerstman die op kwam draven? Het waren meer de rendieren, die dat deden. Het hele jaar wordt er flink doorgetraind om de Kerstman met rasse schreden over het gladde ijs tussen de kinderen door te laveren.
Daar de Kerstvakantie dit jaar pas op 23 december begon, was er geen mogelijkheid om deze traditie voor Kerstmis voort te zetten. Geen nood: dan doen we het toch gewoon daarna. Zodoende verscheen vandaag een rendier met een lege slee op het ijs, waar de originele Father Christmas op plaatsnam voor een ereronde op de binnenbaan. Met een grote koperen bel kondigde hij zijn komst aan.
Samen met Leen van der Niet had ik op de binnenbaan een groep van 18 kinderen. Naast de basishouding kwamen de zijwaartse afzet, het achterop zitten via de clownsstappen, het diep zitten en diverse oefeningen met stokken, waaronder in drietallen schaatsen en als slot de estafette. Uiteraard werd de binnenbaan schoongeveegd door de valoefeningen.
Na de schaatsles werd de Kerstman keurig bij zijn kleedkamer afgezet, waarna het rendier de lege slee weer keurig op zijn plek neer zette. Onderweg kreeg tot 2 keer toe een kind een lift in de slee. Ooit komen zij in de leeftijdscategorie van de Kerstman. Je moet het boompje buigen als het jong is: in dit geval de kerstboom.
Daar Kerstmis volgend jaar op maandag en dinsdag valt, kunt u in uw agenda noteren, dat op woensdag 27 december de Kerstman en zijn trouwe rendier weer van de partij zal zijn.
Het is voor mij vrij ongebruikelijk om met Kerstmis te schaatsen. Niet omdat ik niet wil, maar om de simpele reden, dat er met de Kerstdagen niet zo vaak natuurijs ligt. De laatste keer, dat dit het geval was, is 6 jaar geleden. December 2010 was een heerlijke koude maand. Daarna volgde 6 te warme decembermaanden op rij.
Op Eerste en op Tweede Kerstdag hebben we toen heerlijk kunnen schaatsen op de Gouwzee. Daarna waren we de Kerstdagen afhankelijk van kunstijs.
Daar de Leidse IJshal op Eerste Kerstdag gesloten is en het de Tweede Kerstdag krioelt van de kinderen, ging ik meestal meedoen aan de Kerstcross van R.K.S.V. Meerburg. Een prima manier om de kalkoen eraf te lopen.
Gisteren brak ik met deze traditie, daar RTL 4 opnames kwam maken voor Editie NL. Dit zou om 11 uur plaatsvinden. Het was toen inderdaad flink druk op de baan. Op zowel de binnen- als de buitenbaan reden veel schaatsers, dus je kon niet meer voluit.
Met Bauke Dooper, mijn vaste schaatsmaat op natuurijs, reed ik tot half 12 mijn rondjes op deze wederom warme Kerstdagen.
Van half 10 tot kwart over 10 had ik met hem en een twaalftal andere schaatsers heerlijk geschaatst op een toen nog rustige baan, voordat we in de kantine koffie en warme chocolademelk dronken en het met Arthur van Winsen en Wierd Wagenmakers hadden over diverse kunstvormen. We zaten immers in de kantine van een kunstijsbaan.
Nadat ik met mijn vrouw aan het kerstontbijt gezeten had, trok ik mijn sportschoenen aan en ging een ruim rondje Stevenshof lopen. Waar ik verwacht had om half 11 de enige deelnemer aan deze Kerstloop te zijn, daar had ik het mis. Tijdens het rondje van een kleine 8 kilometer kwam ik 3 andere hardlopers tegen op deze grauwe en winderige Eerste Kerstdag.
Na me gedoucht te hebben, nam ik een stuk kerstkrans bij de warme chocolademelk, waarna Ada en ik na de lunch op de fiets naar de volkstuin reden. We brachten fruitschillen naar het compostvat en ik gaf de planten in de kas wat water, terwijl Ada een paar bakjes veldsla plukte.
Vanaf onze tuin fietsten we door naar Meijendel, waar we in de gelijknamige pannenkoekenboerderij cappuccino en warme chocolademelk bestelden om met de harde wind in de rug via "De Klip" en het Valkenburgse meer weer op huis aan te fietsen.
Thuis gekomen na een rit van 28 kilometer ging ik naar boven, waar ik 2 paar schaatsen sleep. Hoewel ze niet helemaal bot waren, zaten er toch een paar botte plekken op de ijzers. Daar je niet een klein stukje kunt doen zonder de ronding eruit te slijpen, kregen de schaatsen een volledige slijpbeurt.
Waar 's ochtende op www.weerwoord.be al diverse mooie kerstkaarten waren verschenen, daar volgde vanavond min of meer een bevestiging.
De trend is duidelijk. De komende week dalen de temperaturen na deze wederom warme Eerste Kerstdag, waarna rond de jaarwisseling de bordjes vermoedelijk worden verhangen.
Het zou in de eerste week van 2017 winters weer kunnen gaan worden, ook al zit dit nog net buiten de 5 dagen, waarop het weer met meer zekerheid voorspeld kan worden.
Hoe koud het gaat worden en hoe lang het gaat vriezen is op dit moment nog niet te zeggen, maar de weerkaarten zien er in ieder geval hoopvol uit. En dat is na 3 veel te warme winters op rij toch een mooi Kerstcadeau.
Zoals ieder jaar krijgen wij nog kerstkaarten, al of niet digitaal. De schaatskaarten scoren bij mij altijd hoog.
Bovenstaande kaarten kregen we van John en Nelleke, Frank en Helen en mijn collega Peter.
Op de site van de IJVL stond trouwens een prachtige kaart, die ik hier graag wil delen.
Zelf stuurden we onderstaande kaart met het prachtige gedicht van dichter, dissident, politieke gevangene en later president van Tsjechoslowakije, Vaclav Havel, digitaal rond.
Water geven
Ik geloof dat we moeten leren te wachten,
zoals we ook moeten leren te scheppen.
We moeten geduldig de graankorrels zaaien,
de aarde waarin zij gezaaid zijn,
koppig blijven water geven
en de planten verder hun eigen tijd gunnen .
We kunnen een plant nu eenmaal
niet voor de gek houden,
net zomin als we de geschiedenis
voor de gek kunnen houden.
Maar we kunnen haar wel water geven,
geduldig, elke dag, met begrip,
met nederigheid, maar ook met liefde.
Vaclav Havel
Beste vrienden,
Wij wensen jullie fijne Kerstdagen en het allerbeste voor 2017 toe.
Vanmorgen fietste ik om 10 over 8 met mijn vrouw naar Leiden Centraal, waar we de trein naar Rotterdam namen. We gingen onze oudste dochter helpen met haar verhuizing. Dat betekende sjouwen als Marijn en Richard met een busje vol meubels en andere spullen aan kwamen zetten.
Daar de 2 andere dochters ook kwamen helpen, schoot het lekker op. Om half 4 verliet ik de huiskamer, die al behoorlijk leefbaar was, om naar de bushalte te wandelen. Via Rotterdam Centraal reisde ik terug naar de Sleutelstad, waar ik naar de Leidse IJshal fietste. Hier zou ik samen met Margreet Hetebrij voor de IJVL om half 6 schaatsles geven.
Om kwart over 5 was er nog maar 1 kind. Nu is 2 trainers voor 1 schaatsster een tamelijk ruime bezetting, maar gelukkig kwam er nog een elftal kinderen aanzetten aan het begin van de Kerstvakantie. Uiteraard voegden we de 2 groepen samen en hadden we een speelse les met 3 stokken, waarmee de kinderen estafette deden, als groep aan de stok reden en waarbij ze uiteraard onder de stok door moesten schaatsen.
Uiteraard gingen we na de reuzenslalom naar het bos, waar we een kerstboom omhakten, deze mee naar huis sjouwden en deze versierden met lichtjes, kerstballen en een piek. We sloten de training af met een partijtje curling met kleine pilonnen.
Na de bel voor de laatste ronde deden we tikkertje, waarbij de kinderen een opdracht kregen van de trainer, als zij getikt waren, zoals 1 rondje waggelen als een vogelverschrikker of juist alsof je op een racefiets zat. De training zat er op, voor we er erg in hadden.
Zoals iedere donderdagmorgen fietste ik naar de Vondellaan voor het schaatsen met de "Krasse knarren" in de Leidse IJshal. Met een peloton van een man of 20 reden we voor de laatste keer in 2016 onze piramide van 125 rondjes.
Het ijs was zoals gebruikelijk zeer glad, dus het schaatsen ging probleemloos. Bij de korte series moest ik af en toe een gaatje laten vallen, maar over het algemeen ging het goed. En de 25 rondjes, waarbij ik op kop reed, gingen heel goed. Dit was mijn beste 5 kilometer van 2016. Lest best dus.
Dat gold niet voor de laatste 15 rondjes. Daar de hele hal vol stond met leerlingen van een middelbare school, voegde ik de serie van 10 en 5 rondjes samen. Wierd Wagenmakers was de eer gegund om deze in een serie van 5, 4, 3, 2 en 1 ronde te volbrengen.
De eerste 5 rondjes gingen na een hapering goed, de 4 ook, maar doordat we van de ijsmeester het sein kregen om te stoppen, ontaarde de laatste rondjes van 2016, doordat de een wel en de ander niet doorschaatste, in een chaos. In stijl dus.
Terwijl ongeveer 150 leerlingen het ijs op stoven, zaten we met een kleine 20 man in de kantine van de Leidse IJshal. Op weg hier naartoe werd ik gewezen op een aankondiging, dat op Tweede Kerstdag RTL4 om 11 uur 's ochtends opnamen komt maken in onze kunstijsbaan aan de Vondellaan. Kom dus met kinderen en kleinkinderen, zodat de Leidse politiek kan zien, dat ook de jongste generatie schaatsers kunstijs nodig heeft.
Daar de ijsbaan Tweede Kerstdag van kwart over 8 tot kwart over 10 open is voor hardrijders, is dit wellicht een mooie gelegenheid om het Kerstdiner er vanaf te schaatsen.
