We hadden gisterenmiddag een repetitie van de Leidse Koorprojecten en voor de pauze oefenden we op "Brindisi" uit "La Traviata" van Giuseppe Verdi.
Vandaag zouden we naar Biddinghuizen gaan om te gaan schaatsen op Flevonice. Dat stond wel vast. Er was immers geen concurrentie van natuurijs. Zodoende had ik ook afgesproken met Adrie en Eddie Smit om elkaar daar weer te treffen.
Maar de dingen in het leven lopen vaak anders dan gepland. Dit keer was de sneeuw spelbreker. Gisteren was er overdag wel sneeuw gevallen, maar dat was niet al te veel. Zodoende was de overlast vrij beperkt. We konden 's avonds na het avondeten rustig naar mijn schoonouders fietsen. Na het verjaardagsfeest reden we in een behoorlijke sneeuwbui weer terug op huis aan. De verse sneeuw op de Velostrada gaf geen enkel probleem. Ik sliep vannacht dan ook als een roos.
Dat moest ook wel, want ik moest op tijd op. Om 8 uur zat ik in mijn sportkleren aan de ontbijttafel met uitzicht op een fraai besneeuwde tuin, toen de telefoon rinkelde. Willem van Vliet belde om te melden, dat het schaatsen op Flevonice niet doorging. De flinke hoeveelheid sneeuw maakte de kans op slippartijen een stuk groter.
Na met Ada ontbeten te hebben, had ik de keuze om te gaan schaatsen in de Leidse IJshal of om een duurloop in de sneeuw te maken. Ik koos voor het laatste. Heel bewust.
Bij een Elfstedentocht begin je namelijk met een kilometer of 2 hardlopen. En daarbij kan het zijn, dat je door de sneeuw moet lopen. En daar je dat niet zo vaak kunt oefenen, greep ik de mogelijkheid aan, nu die er was.
(foto: Joris Raven)
Langs de rand van de Stevenshof liep ik naar de Haagweg om via besneeuwde trottoirs in marathontempo naar de Vondellaan te lopen, waar ik een kijkje nam in de Schaatshal, waar een man of 40 aan het schaatsen was.
Onder de vele bekenden was Wierd Wagenmakers, die mij gelijk gaf. In januari 1963 moest hij als 19-jarige bij de zwaarste Elfstedentocht ooit ook beginnen met hardlopen in de sneeuw.
Onderweg naar huis kreeg ik in het Morskwartier een sneeuwbal tegen mijn bovenarm gegooid. Dat deed ik in mijn jeugdjaren nou nooit! Die jeugd van tegenwoordig....
Zo leerde ik tijdens deze sneeuwloop toch maar mooi de risico's van een duurloop in de sneeuw kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten