Over ruim 2 weken staat het concert rond Verdi en Rossini van de Leidse Koorprojecten met dikke letters in onze agenda genoteerd. Het gaat nu om de puntjes op de i.
Een van de grootste struikelblokken is de uitspraak van het Italiaans. Vooral als het snel uitgesproken moet worden, zoals in "Brindisi" van Giuseppe Verdi.
Nu past dat zwoegen op het Italiaans wel bij het weer van vandaag.
Dat is toch wel Italiaans te noemen.
Wat dat aangaat is de "Messa di Gloria" van Gioachino Rossini een stuk makkelijker.
Deels komt dat door mijn katholieke jeugdjaren. Als kind maakte ik het staartje van de Latijnse missen nog mee en de gebruikte teksten kan ik nog steeds grotendeels dromen. Wat dat aangaat snap ik de Italianen niet. Hadden ze een taal die makkelijk uit te spreken was en toch kozen ze voor een taal met tongbrekers.
Obelix had gelijk. Rare jongens die Romeinen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten