Buitenbeentje

Afgelopen zaterdag vierde mijn jongste broer Paul zijn 60e verjaardag. Vanwege de Kippenloop in Katwijk moest ik de hele dag werken in de Katwijkse bibliotheek. Het was een warme dag, dus ik was blij, toen ik om kwart over 4 nog even van de buitenlucht kon genieten, toen ik naar Nieuw-Vennep fietste. Met de vrij krachtige wind in de rug schoot ik lekker op.
's Avonds hadden Ada en ik veel geluk. Toen wij om half 10 naar Leiden toen fietsten, was de wind nagenoeg weggevallen.
Op het feest, dat buiten werd gehouden, kwam ik mijn neven Robert en Eric tegen. Van de laatste kreeg ik het tijdschrift "Bloembollen Visie", waarin op pagina 23 een artikel over hun overleden vader Kees.

In het zomerzonnetje was het heel gezellig. Uiteraard waren er veel hapjes, maar gezien het zoutgehalte daarvan beperkte ik me tot de stukken komkommer. De bloeddruk was gedaald tot 136 om 70 en dat wilde ik graag zo houden.
Daar ik toch moest eten, veroorloofde ik me een patat zonder zout en een hamburger met alleen uien, terwijl ik voor het eerst in maanden weer een ijsje at. Daarnaast was het alcoholvrije bier op. Daar je op zo'n warme dag genoeg moest drinken, stelde ik me tevreden met een viertal glazen tapbier.

Uiteraard sprak ik met veel familieleden, maar ook met Peter van Driel, een jeugdvriend van Paul, die vroeger regelmatig bij ons over de vloer kwam. Uit de geluidsboxen klonk veel André Hazesachtige muziek.

"Echt jouw muziek, Kikker", kreeg ik te horen van mijn gesprekspartner.
"Hij heeft een prachtige stem, maar het is inderdaad niet bepaald mijn muziek", antwoordde ik en we kwamen te spreken over de muziek, die ik in mijn jeugdjaren draaide.

Samen met een vrouw, die bij ons stond kwam het gesprek over de jaren '70. Daarbij kreeg ik de vraag voorgelegd: "Viel het mee om het buitenbeentje van de familie te zijn?"

Ik had veel verwacht, maar niet deze vraag. Maar het klopte inderdaad. Ondanks dat ik heel anders in elkaar zat (en nog steeds zit), konden en kunnen we allemaal prima met elkaar overweg. We hebben allemaal het lieve van onze moeder meegekregen, die de naam Lieverse met ere droeg.

Toch was het niet altijd even makkelijk, maar ik had mijn vrienden, die mij beter begrepen en bij wie ik mijn creatieve kant kon ontwikkelen. In die jaren heb ik wel geleerd, dat je jezelf moet blijven. Als kind in een groot gezin heb ik goed geleerd om mezelf aan te passen, maar met vallen en opstaan heb ik ook geleerd, dat je niet gelukkig wordt als je jezelf verloochent.




Als je geen grijze muis bent, maakt dat je nog geen buitenbeentje. Toch?