Veteranenloop

Toen ik vanmiddag bij de bibliotheek in Valkenburg, waar ik gewerkt had, wegfietste, was het onmiskenbaar. Het was weer Veteranendag. Een viertal F-16's vloog in formatie over op weg naar Den Haag. De B-52's had men echter achterwege gelaten.

Fokke en Sukke liepen mee en toonden in de Residentie, hoe we in de jaren '70 het leger graag wilden zien.

Na op de volkstuin met mijn vrouw gegeten te hebben op deze bewolkte dag, fietste ik naar huis, waar ik me omkleedde en begon aan de Veteranenloop. Als dienstweigeraar voldeed ik bij lange na niet aan het profiel, wat men vandaag op en om het Malieveld onder de noemer veteranen liet vallen.
Op zich klopt dat wel. Ondanks dat ik over een maand 62 word, ben ik bij het schaatsen tegenwoordig een "master". Een jaar of 10 geleden viel ik nog gewoon in de categorie "veteranen", doch in de voortschrijdende trend om gewone Nederlandse woorden te vervangen door hun Engelse tegenhanger kon de KNSB deze verleiding niet weerstaan. Het had eigenlijk omgekeerd moeten zijn. Er zijn immers veel meer Nederlandse schaatsers dan Engelse!
Voor het eerst sinds de marathon van Leiden liep ik een 10 kilometer. Dankzij het sporthorloge kon ik niet meer smokkelen of afronden naar boven. Het lopen ging in een temperatuur van 20 graden beduidend makkelijker dan in die van 30.
Ook het sporthorloge had geen last meer van de temperatuur. Met een gemiddelde hartslag van 111 liep ik de 10 kilometer met een rondje Korte Vliet in 1 uur 2 minuten en 48 seconden, hetgeen resulteerde in 6.17 per kilometer.
Alles ging behoorlijk gelijkmatig, alleen na ruim 3 kilometer liep de hartslag heel even op naar 160. Op mijn horloge althans. Naar mijn idee zou mijn cardiogram net zo gelijkmatig zijn als hieronder, terwijl mijn adem dat ook was.

Voor mij blijft dat korte piekje onbegrijpelijk. Het zal de leeftijd van deze veteraan zijn....