Buxus en wolverlei

Buienradar was heel eenduidig over het weer van vandaag. Waar het er gisteren nog op leek, dat je 's ochtends nog kon skeeleren, daar was het vanmorgen klip en klaar. Dat was uitgesloten. Om 9 uur zou de eerste bui al naar beneden komen.
Zodoende kostte het me geen enkele moeite om mijn vrouw aan te bieden, dat ik met haar mee zou fietsen naar de volkstuin. Terwijl Ada aan de slag ging met haar groene vingers, kreeg ik een taak toebedeeld, waarmee ik weinig kwaad aan kon richten: het knippen van buxustakken voor het maken van een looppad in de tuin.

Het betrof de restanten van de buxus, die tot dit voorjaar aan de voorkant van ons huis stond. Om te zeggen, dat dit het meest verheffende werk was, dat de bedenken is, is ietwat overdreven. Het duurde soms best lang om door een oerwoud van kleine twijgjes heen te komen. Maar mij hoorde je niet klagen, ook niet toen het begon te regenen. Ik deed het met liefde voor mijn vrouw, die altijd volop geniet in de tuin.

Om 10 uur begon het harder te regenen. Ik haalde de uien, die onder een afdak te drogen hingen, naar beneden om in de schuur op te slaan. We dronken thee en daarna fietsten we via de Velostrada naar Ada's school. Het mag dan officieel nog steeds schoolvakantie zijn, het onderwijzend personeel is al weer in touw. Terwijl ze normaal gesproken op slechts 3 dagen in de week werkt, is Ada deze week op 5 dagen op school aan de slag. Hoezo lange vakanties? Kent u andere beroepsgroepen, die in de vakantie al aan de slag gaan?

Onderweg zag mijn tuinierster langs de kant van de weg wolverlei, ook wel valkruid genaamd, staan. Ze verzamelde wat zaad hiervan om deze geneeskrachtige plant ook op de volkstuin te kunnen krijgen.

Daar was ik het volkomen mee eens!