Daar aangekomen zag ik iedereen rechtsom skeeleren, waarbij er enkelen waren, die heel hard gingen. Ik dacht: "Dat gaat de verkeerde kant op!"
Ik kwam de baan op, toen er weer gewoon linksom gereden werd. Rechtsom pootje over zou niets voor mij zijn. Ik had al genoeg moeite om linksom pootje over te doen. Dat bleek al snel, toen ik in mijn derde rondje van 400 meter in de bocht onderuit ging.
Na vorige week woensdag begon ik net enig vertrouwen gekregen in de bochtentechniek zodat ik hier op voort borduurde. Ik ging met wat meer vaart de bocht in, waarin mijn voorgangers net afremden. Zodoende was ik gedwongen om de bocht wat scherper te lopen en dat wil nog wel eens mis gaan.
En dat deed het ook. Voordat ik het wist lag ik op het asfalt. Ik schoof een klein stukje door op mijn rechter kniebeschermer. Deze was licht beschadigd, maar zelf mankeerde ik gelukkig niets.
Maar dat wisten jullie natuurlijk al jaren.
Ik was dan wel met de schrik vrijvekomen, maar ik reed wel de volgende rondjes met schrik in de benen. Het komt er op aan om jezelf "te herpakken". Als je niet meteen de bochten oppakt, dan durf je het vermoedelijk langere tijd niet.
Dat ging makkelijker, doordat Tjeerd Siersma een Coopertest van 12 minuten had ingepast. Dat was natuurlijk een kolfje naar de hand van deze stayer.
In een rustig maar zeer gelijkmatig tempo lukte het pootje over steeds beter.
Aansluitend gingen we bochten lopen in de kleine cirkel. Langzaam lukt het wel. Voorlopig moet ik hiermee tevreden zijn.
Terwijl de meesten gingen voetballen op skeelers, leek het mij beter om op eigen houtje de bochten én het rechte eind nog maar te trainen. Zodoende kwam ik in een uur uit op ruim 12 kilometer.
Uiteraard skeelerde ik wel linksom....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten