Route du vin

We werden om 7 uur gewekt door de regen. Toen het droog was gingen we eruit en ruimden de tent zo snel mogelijk op. De buitentent hingen we te drogen over de fietsen, die onder het afdakje van de recreatiezaal stonden, waar we zelf ontbeten. Onder een grauw wolkendek vertrokken we om kwart voor 9 van camping "Le Médiéval" met zijn ooievaarnesten.

We fietsten van Turckheim naar Wintzenheim, waar we de eerste keer mis reden vandaag. Het zou niet de laatste keer zijn. Na Wettolsheim kwamen we er voorbij Equisheim achter, dat we te lang de VV 11 gevolgd hadden, die een stuk langs de drukke D-weg lag.

We probeerden een stil weggetje tussen de druivenvelden door, dat omhoog ging. Het asfalt werd halverwege de klim losse stenen. Omhoog is dat prettiger dan omlaag. Gelukkig kwam dit onverharde pad uit op een asfaltweg, die ons naar Obermorschwihr bracht. Via een lange klim kwamen we in Voegtlinshofen, waar we over de hoge weg naar Gueberschwihr trapten.

In een Middeleeuwse taverne dronken we koffie en jus d'orange alvorens we een zwerftocht door de smalle straatjes over de kasseien maakten. Aan deze kant van de Vogezen was het wisselend bewolkt, maar de hele dag zagen we de bergen van de Vogezen in de pikdonkere wolken hangen.

In Rouffach wilden we brood kopen. Dat viel niet mee. De boulangeries waren allemaal dicht. Om 12 uur zagen we een terras, dat net open ging. Binnen dronken we koffie en warme chocolademelk bij een perziken- en een chocolade-bananentaart. Tevens konden we een biologisch stokbrood kopen voor onderweg.

En dat onderweg had nogal wat voeten in de aarde. We reden Rouffach uit en dachten, dat we richting Gundolsheim fietsten, doch dat bleek niet het geval. Als we de weg zouden vervolgen, zouden we op de autoweg terecht komen. Zo hard reden we niet.
We reden een stukje terug, sloegen een weg in, waarvan we dachten, dat het naar een viaduct over de snelweg zou leiden, ook al zou het niet rechtstreeks zijn. We reden door en kwamen zo in het dorp Westhalten. Dat was niet de bedoeling.

Maar daar we op de VV 11 zaten en dit deel in het heuvelachtige gebied er stukken beter uitzag dan het vlakkere traject dat wij hadden uitgekozen, waren we blij met dit fout rijden. Elk nadeel heb zijn voordeel, nietwaar.

Via Soutzman reden we over boerenweggetjes om tussen Orschwihr en Bergholz onder een grote kastanje op een bank te lunchen.

Bij Guebswiller en Soultz-Haut-Rhin was het door alle verkeer niet zo leuk, maar op weg naar Hartmannswiller werd het weer mooi.

Door grotendeels kaal akkerland reden we tegen de harde wind in om Watwiller heen naar Cernay, waar camping "Le Cigognes" lag. Voor € 31,- schreven we ons voor 2 nachten in.

We zetten de tent op op een groot veld. We waren nagenoeg klaar, toen het begon te regenen. De bui, die de hele dag boven de Vogezen had gehangen, had ons eindelijk bereikt.
Toen het wat droger werd gingen we in Cernay bij "Match" boodschappen doen voor vanavond. We zochten naar een plek, waar we vanavond droog en warm konden zitten, maar die vonden we niet. Alles was dicht op maandag.

Bij Tourist Information wilden we ansichtkaarten kopen, maar ze hadden geen postzegels. Het postkantoor was al dicht en op dinsdag gesloten. We moesten ze kopen bij le Tabac. Nou, die vonden we niet. Op de camping hadden ze wel postzegels. Daar kochten we de kaarten dus ook maar.

Met 59 kilometer fietsen waren we tevreden. Ada kookte de linzen met boontjes, tomaat en ui, terwijl ik onder het afdak het dagboek bijwerkte. Ik was zo verkleumd, dat ik voor het eten 5 lagen kleding aantrok. Door stil te zitten in de wind koel je flink af. 

Ik deed de vaat, Ada beantwoordde de appjes, die nu door wifi eindelijk binnen kwamen. Op een plekje in de luwte zaten we tot half 10 buiten. Toen werd het te donker om te lezen en te schrijven.