Regentonnenloop

Na gisterenmiddag de regentonnen voor de helft geleegd te hebben, dacht ik, dat we voor dit weekeinde niet bang hoefden te zijn, dat de tonnen over zouden lopen.

Niets bleek echter minder waar. KNMI-meetpunt Voorschoten was echter net als vorige week vrijdag de natste plek van Nederland. De hoeveelheid neerslag was weliswaar niet zo extreem, maar 22,4 millimeter op 1 dag is toch een behoorlijke plens water.

Daar kwam vandaag nog eens 15,7 millimeter bij. 

Het houdt maar niet op.

Daar het uitgesloten was, dat je in deze natte bedoening op de tuin kon werken, ging mijn vrouw vandaag niet naar de volkstuin toe. Ze had nog genoeg andere dingen te doen, nadat we vanmorgen boodschappen gedaan hadden bij "De Helianth" en wat kleren hadden gekocht in de Breestraat.

Ik moest vanmiddag nog een trainingsloop doen met het oog op de Halve marathon van Katwijk. Dus ik liep naar de volkstuin toe, waar op het hoofdpad de plassen soms de volle breedte van het pad besloegen. Dat beloofde niet veel goeds. Hetgeen klopte.

Het zijpad naar onze tuin was al veel natter, maar dat was nog niets vergeleken met hetgeen ik om het schuurtje aantrof. Plassen van soms wel 10 centimeter diep.

Geen probleem als je regenlaarzen aanhebt, maar ik liep met hardloopschoenen aan naar de tot de nok toe gevulde regentonnen.

Met een gieter in de hand poogde ik om met droge voeten de watertonnen gieter voor gieter te legen met telkens een wandeling van 20 meter naar de sloot achter de tuinen. De uitkomst laat zich raden. Binnen de kortste keren had ik 2 natte poten. Nu maakte het me niets meer uit. Net als in Dartmoor destijds stapte ik telkens de plassen in.

Het gaf een bijzondere ervaring. Als je in de plassen stapte, dan voelde het koud aan, als je even een stukje met de gieter liep, voelde het weer warm aan. Dit wisselbad kon ik heel vaak ervaren voordat de tonnen nagenoeg leeg waren. Toen liet ik de plassen rondom de schuur voor wat ze waren en liep weer op huis aan, waar ik na 7 kilometer hardlopen een heerlijke warme douche nam....