Rijndal

Om 6 uur werd ik wakker. Om niet in slaap te vallen, las ik "Verhalen uit de Tour de France" uit.

Ada werd ook vroeg wakker en we besloten de natte tent op te breken en op het station te ontbijten. Om kwart over 7 verlieten we camping "Kirchzarten" en om 7.24 hadden we de trein naar Freiburg, waar we over moesten stappen. Er waren al een stuk of 6 fietsen in de bagageruimte.

Op weg naar Offenburg ontbeten we, terwijl we keken naar hoe het Zwarte Woud langzamerhand steeds lager werd. De bagageruimte werd steeds voller, want er kwamen nog een paar fietsers bij. De Nederlandse scouts kregen de opdracht om hun bagage weg te halen. In Offenburg moesten we met vertraging overstappen. In Duitsland betekent dat een fiets met bepakking via de trappen omhoog en omlaag zeulen.

De trein naar Karlsruhe kwam aangereden. We kwamen in een bagageruimte met een stuk of 8 wandelwagens, maar ook met zittende mensen, die niet van plan waren om op te staan. Zodoende bleven we midden in het gangpad staan bij onze fietsen. Nieuwe fietsers, die een station verder instapten, maakten ook opmerkingen over de zittenblijvers. Op een gegeven moment werd er een klapstoel vrijgemaakt. Om beurten zouden we gaan zitten.
Een ontwapenend jochie van een jaar of 3 maakte contact met me en het ijs was gebroken. Toen Ada en ik van plaats wisselden, liet ik Niklaus zelfs op Ada's fiets zitten.
Met 5 minuten vertraging kwamen we in Karlsruhe aan. Desondanks haalden we de trein naar Mainz. waar de scouts uit Nederland hun bagage weer massaal in de bagageruimte dumpten. Fietsers op een tussenstation konden er zodoende niet in! Onderweg liep de trein een minuut of 10 vertraging, terwijl wij aardig wat dingen herkenden van de fietstocht langs der Rhein van 4 jaar geleden zoals de Rheinterrassen.

In Mainz hadden we onwijs veel geluk. De trein naar Köln stond er nog. Een jonge machinist hing uit het raam en zei, dat iedereen nog rustig in kon stappen. Hij zou niet eerder vertrekken. Dat instappen ging nog, maar ook hier werden de zitplaatsen in de fietsruimte bezet door een Pools gezin met 5 kinderen. Wij moesten daardoor alle bagage van onze fietsen halen en de fietsen tegen 2 beladen fietsen aan zetten. De reis naar Köln Hauptbahnhof duurde 3 uur.

Ik las "De vrouw met de blauwe mantel" van Deon Meyer, waaraan ik vanmorgen begonnen was, uit. Onderwijl keek ik regelmatig naar buiten tijdens de rit langs de Romantische Rhein vanaf Bingen met de Loreley als bekendste fenomeen.

Na Koblenz, waar we een paar keer gekampeerd hadden, en Remagen met zijn steile afdaling naar de Rijn, gingen we na Bonn de fietsen opladen, daar Köln Hbf niet het laatste station was. Na nog een keer de beladen fietsen de trap af en op gezeuld te hebben, zat de krachttraining er voor vandaag op. Wel moesten we nog een sprintje trekken, daar de fietsruimte helemaal voorin de trein naar Aachen was en wij te horen hadden gekregen, dat deze achteraan te vinden was.
Maar ook deze horde werd genomen, zodat we langs de noordrand van de Eifel  reden met o.a. stops in Düren en tot onze grote vreugde Rothe Erde. Hier was het begin van de Vennbahn Radweg, waar we ruim 2 weken geleden aan begonnen. De cirkel was rond.

In Aken stapten we uit en reden langs een drukke weg naar Vaals. In deze grensstad zagen we geen winkel, maar wel een Landal Green Park. Hier hadden ze een uitgebreide kampwinkel, waar we boodschappen deden voor het avondeten.
We daalden vanaf de Vaalserberg af naar camping "De Gastmolen", waar we net als aan het begin van de vakantie inschreven voor één nacht.

Het was heerlijk weer. De natte tent lieten we drogen over een picknicktafel voordat we ons aan het opzetten ervan wijdden. We hadden vandaag echt geluk gehad met de reis, zodat we 2 uur eerder op de camping waren dan gepland, Nadat Ada zich koud had gedoucht, deed ik dat met een warme. Waar een muntje van 50 eurocent al niet goed voor is.

Met 11,5 kilometer was dit de kortste afstand, die we gefietst hadden deze vakantie, maar we hadden wel de langste afstand afgelegd.
Ada kookte de macaroni met groentemix en tomaten. Een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Toen we aan het toetje toe waren, reed een ijswagen camping "De Gastmolen" op. "Pauls" verkocht zelfgemaakt schepijs. Met een beker met vanille- en frambozen- of aardbeienijs met flink wat vers rood fruit was dit de perfecte afsluiting van het avondeten bij de tent op de voorlaatste dag van de vakantie. We genoten van de zomeravond op "ons grasveld" met een droge witte huiswijn en een Vaalser blond. Dat hadden we wel verdiend na een toch wel vermoeiende treinreis.