Vlietloop

Het is alweer wat jaren geleden, dat ik meedeed met de Vlietloop in Voorschoten. Vandaag was het weer zo ver. Om 20 over 11 fietste ik naar sporthal "De Vliethorst", waar ik mijn fiets stalde en me voor € 7,-  inschreef voor de 10 kilometer. Het was de eerste wedstrijd na de marathon van Leiden op 21 mei jongstleden.
Ik had me net ingeschreven, toen Jaap de Gorter de sportzaal binnen stapte. Hij deed ook mee aan de 10 kilometer over een nieuw parcours. Samen liepen we in, terwijl we op weg waren naar het startvak op de Voorstraat. Het was heerlijk loopweer: zonnig met af en toe een beetje sluierbewolking, weinig wind en een temperatuur van een graad of 20.

We liepen vrij ver naar voren, waar we op de vierde rij bij Walter Boon wachtten op het starschot. Diens broer Marnix stond op de eerste rij. Om 12 uur mochten we los. Ik was benieuwd, hoe het zou gaan. Sinds de Meerhorstloop in januari had ik geen wedstrijd meer voluit gelopen.

Doordat we vrij vooraan stonden, zat ik vanaf de eerste passen al meteen in mijn ritme en met Walter in mijn kielzog ging de eerste kilometer best hard. Harder dan ik had verwacht. Met een laatst gemeten bloeddruk van 132 kun je je weer wat permitteren.

Achter de ijsbaan van Voorschoten langs liepen we naar de Krimwijk, waar het appartement van Maria Poetin voor veel roebels te koop staat. Wellicht neemt ze nu de wijk naar de Krim....

We liepen door naar de Korte Vliet, waar ik af en toe inhaalde en af en toe ingehaald werd. Maar ja, voor mij was het dan ook een thuiswedstrijd. Ik heb daar heel wat trainingskilometers afgelegd en heel regelmatig zat de Korte Vliet ook in het wedstrijdparcours.

De eerste 5 kilometer ging in 23.31. Veel sneller dan ik in mijn stoutste dromen had gedacht. Ondanks dat ik dit jaar nauwelijks een duurloop aan snelheid had gekoppeld, ging het me gemakkelijk af. Wellicht dat ik geholpen ben door de plaspillen. Sinds ik die slik ben ik 5 tot 6 kilo lichter geworden. Daardoor loop je letterlijk en figuurlijk lichtvoetiger.

In het tweede deel van de 10 kilometer zaten 2 drinkposten. Desondanks kon ik een zeer vlakke race blijven lopen. Vanaf de Korte Vliet was het nagenoeg hetzelfde parcours. Alleen nu in de omgekeerde volgorde. Qua tijd was er, de drinkposten in aanmerking genomen, geen enkel verval. Ik kwam binnen in 47.07. Dat betekende, dat de tweede 5 kilometer in 23.36 was afgelegd. Hoe vlak wil je het hebben?

In het uitslag werd ik met deze tijd 37e van de 204 gefinishte lopers. Jaap kwam binnen in 49.53, waarmee hij 58e werd. Daarmee moesten we zeer duidelijk buigen voor Marnix Boon, die met 40.16 het brons greep. Walter deed, wat ik normaal doe: de 10 Engelse mijl lopen. Met 1.19.56 liep hij een goede tijd.

Daar ik morgen weer een strandtraining mag verzorgen voor de IJVL, deed ik iets, wat ik normaal nooit doe na een 10 kilometer. Ik liet me masseren.

Massageteam4U was weer paraat. Net als na de 1000 rondjes van Leiden werd ik aardig onder handen genomen. Daarna fietste ik via de volkstuin naar huis. Zo kon ik de spieren nog soepeler rijden met het oog op de strandtraining van morgen.