Watertanden

Gisterenochtend stond er een afspraak in de nieuwe tandartspraktijk aan de Kooilaan. Op weg er naar toe fietste ik langs de Leidse IJshal, waar ik van ijsmeester Jan van Rijn hoorde, dat hij aanstaande dinsdag de koelmachines aan gaat zetten. De Derde dinsdag in september.

Vanaf woensdag 20 september kan Jan hulp gebruiken bij het waterspuiten voor het leggen van de ijsvloer. Heb je een ochtend, middag of avond vrij, meld je dan aan bij de ijsmeester van de IJshal.

In de tandartspraktijk aangekomen haalde de mondhygiëniste eerst het tandsteen van mijn gebit. Het tandvlees zag er stukken beter uit dan vorig jaar. Met dank aan de kleine ragertjes, die ook gebruikt worden bij het spoelen van bierglazen. 

Ook tandarts Blanksma was tevreden over mijn gebit. Over een half jaar mag ik me weer melden. Een uitslag om bij te watertanden. Dat gebeurde dan ook. Bij het Oegstgeester kanaal begon het te regenen en niet zo'n klein beetje ook. Ik deed dus in rap tempo mijn regenbroek aan en fietste door naar de bibliotheek van Rijnsburg, gevestigd in "De Burgt", waar ik 's middags zou werken.

Na gedane arbeid fietste ik om 5 uur weer naar huis. De regen ging over in stortregen. Thuis gekomen zag ik, dat mijn vrouw er nog niet was. Ik schreef een briefje, waarop stond, dat ik naar de volkstuin was. Daar ging ik de overvolle regentonnen legen. Met gieters vol water liep ik naar de sloot. Als de tonnen over zouden lopen, zou de vloer van het schuurtje nat kunnen worden. Het was dus een soort water dragen naar de zee.

Voor ik naar huis ging plukte ik nog bramen en frambozen en uit de kas tomaten om na het eten opnieuw in regenpak gehuld naar Grand Café "De Burcht", waar Marco Tiller een informele trainersbijeenkomst van de IJVL georganiseerd had. Ongeveer de helft van het trainerscorps was aanwezig. Bij een kop groene thee en een Affligem Blond waren we op een gezellige manier op de hoogte van hetgeen van belang is om te weten aan de vooravond van het schaatsseizoen 2017-2018, waar we watertandend naar uitkijken.

Toen ik om 10 uur met Walter Boon naar de Stevenshof fietste, was het zowaar een keer droog.