Het was op deze stormachtige donderdag een andere dag dan gewoonlijk. Na een korte staking in juni was het dit keer menens. Vrijwel alle basisscholen in Nederland waren dicht dankzij een landelijke schoolstaking.
Ik sta hier volledig achter. Ondanks alle beweringen uit politiek Den Haag is de werkdruk in het onderwijs de laatste 25 jaar steeds erger geworden.
Zo ongeveer alles moet worden vastgelegd, zodat na een lange werkdag het onderwijzend personeel ook nog eens een flinke administratie moet bijhouden. Op menig vrije dag gaat mijn vrouw naar school om "nog even" wat te doen om pas een paar jaar later terug te komen. Met dank aan de tot DDR-proporties uitgegroeide onderwijsbureaucratie. Het salaris, dat bij deze vele onbetaalde overuren hoort, is een lachertje.
Er is door de politiek fors misbruik gemaakt van de gedrevenheid van en de enorme inzet van het onderwijzend personeel voor "HUN" kinderen. Als dank hiervoor kregen ze jaar na jaar te maken met sluipende bezuinigingen. Maar alle handelingen moesten natuurlijk wel verantwoord worden!
Maar vandaag even niet. Het was dan ook gek, dat Ada na het ontbijt niet naar haar werk ging. Zelf ging ik wel op weg. Ik fietste met de storm in de rug naar de Vondellaan, waar ik in de Leidse IJshal met de "Krasse knaren" zou gaan schaatsen.
Het eerste resultaat van de schoolstaking zagen we al. Gé van Goozen had zijn kleinzoon meegenomen, die lekker ging schaatsen. Met zijn opvoeding zit het wel snor!
Hij vond, en daarmee was hij beslist niet de enige, dat de juffen en meesters wel vaker mogen staken.
De "Krasse knarren" staakten bepaald niet. Op het licht aangeslagen maar goed glijdende ijs ging het behoorlijk hard. Ik kon het bij de piramide niet altijd bijhouden, maar waar ik dinsdag regelmatig op een rondje gezet werd, daar gebeurde dat dit keer niet. Daar ik met grotendeels dezelfde schaatsers er niet van uit mocht gaan, dat zij langzamer reden, reed ik kennelijk wat harder.
Dat zou wel eens kunnen kloppen, want ik had minder last van mijn ribben en mijn rug. Zodoende kon ik meer druk opbouwen voor de afzet. Vooral de 5 kilometer, die ik op kop reed, liep lekker. De tweede helft van de piramide ging wel wat minder. Doordat ik 2 keer een halve mispeer had in de bocht, die ik wel goed kon corrigeren, ging ik toch iets onzekerder schaatsen. Als je dat doet, dan verlies je automatisch snelheid.
De laatste 15 rondjes deden we in de vorm van 5, 4, 3, 2 en 1 rondjes, met telkens een rondje rust tussendoor. Een pittige intervaltraining voordat we de strijd staakten.
Op het moment, dat we de buitenbaan verlieten, kwamen er tussen de 20 en 30 kinderen het ijs op. Zij hadden de beste keuze gemaakt op de dag van de schoolstaking: lekker schaatsen in de Leidse IJshal. Bij deze dus een gratis advies voor alle ouders in de Leidse regio. Als het onderwijzend personeel in november 2 dagen gaat staken, ga dan lekker met de kinderen schaatsen aan de Vondellaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten