Vandaag bereikte mij het bericht, dat Dick van Beelen op 62-jarige leeftijd is overleden. Veel te jong uiteraard. Ik kende Dick via het schaatsen in de Leidse IJshal, maar nog veel meer van het natuurijs. We hebben gelukkig nog aardig wat tochten met elkaar kunnen rijden, waarbij Dick na een dag schaatsen thuis gekomen nog rustig even een stuk ging hardlopen in de duinen.
Hilarisch was de schaatstocht op de Ankeveense plassen, waarbij het ijs niet overal de vereiste dikte bleek te hebben. Alleen bananen waren niet aan Dick besteed.
Of het nu op de Kagerplassen of op de Gouwzee was, we hebben heel wat kilometers samen afgelegd. Wat dat aangaat waren we uit hetzelfde hout gesneden. Ook deelden we de liefde voor hardlopen en wielrennen, sporten waarin Dick zijn sporen heeft verdiend. Vooral met hardlopen. Hij heeft menig wedstrijd gewonnen. Dick was gewoon een allround sportman.
In november 2011 was Dick uiteraard aanwezig bij de boekpresentatie van "Molen- en Merentocht" bij boekhandel Van den Berg in Katwijk aan den Rijn.
We hadden gehoopt om nog veel met elkaar te kunnen sporten, maar de ontdekking van uitgezaaide prostaatkanker 2 jaar geleden ontnam ons die kans. In de nabijheid van de dood besef je maar al te goed, dat sport de belangrijkste bijzaak in het leven is. De afgelopen 2 jaar ben ik regelmatig bij Dick langs geweest. We hadden soms heel andere gesprekken dan voorheen.
Ik heb enorm veel bewondering gekregen voor de manier, waarop Dick met zijn ziekte is omgegaan. De wil om de kanker te overwinnen, de soms vreselijke pijn, het afnemen van de krachten en het op den duur onvermijdelijke afscheid moeten nemen van zijn dierbaren, ondanks alles bleef hij positief. We hebben gelukkig nog heel wat gezellige en af en toe diepgravende gesprekken met elkaar kunnen voeren. Nu is dat niet meer mogelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten