Een kleine maand geleden plofte deze uitnodiging op de deurmat.
Onze zwager Johan was 70 jaar geworden en vierde dat met een lunch en een rondleiding in "De Kuip". Natuurlijk wilde ik daar bij zijn. Als Ajax-fan blijf ik "De Kuip" het mooiste stadion van Nederland vinden, ook al ben ik er maar een paar keer geweest. De eerste keer was in 1988, toen Pink Floyd daar optrad.
De tweede keer was met Hans Boers samen, toen we aan de Bruggenloop mee deden.
Vanmorgen haalde ik mijn weekvoorraad zoutarm brood weer op bij "De Helianth", waarna ik doorfietste naar het Centraal Station. Daar pakte ik met Ada de trein naar Rotterdam. In de trein lazen we de volgende onthullingen uit de Paradise Papers.
Met tram 23 reisden we door naar het Feyenoordstadion, waar in het Maasgebouw de eerste foto's gemaakt werden.
Daarna begon het avontuur van Kuifje in "De Kuip".
De mentale training hiervoor had ik in juni al gekregen, toen Jaap en Juul een feest gaven ter gelegenheid van het landskampioenschap van Feyenoord, een traditioneel feest, dat eens in de 18 jaar op grootse wijze wordt gevierd.
Onder leiding van Leen begonnen we aan de rondleiding door dit imposante stadion.
Via de kleedkamer van de bezoekers kwamen we in de spelerstunnel met daarin de lijst van Feyenoorders, die het tot international geschopt hadden.
Ook alle finales, die hier gespeeld waren, waren op de wand vereeuwigd. "De Kuip" heeft wat dat aangaat een rijke historie.
Het veld mochten we niet betreden, maar we hoorden veel over hoe het gras in de afgelopen 80 jaar steeds pico bello is verzorgd.
Via de oorspronkelijke spelerstunnel kwamen we in het museum met de opgezette meeuw, die door Eddy Treijtel vakkundig uit de lucht was geschoten. Het schijnt, dat de Partij voor de Dieren een verzoek heeft ingediend voor een parlementair onderzoek naar deze prangende kwestie.
De prijzenkast met de belangrijkste trofeeën, die soms enkele deukjes vertoonden vanwege toenemend feestgedruis.
Her en der waren kunstwerken te bewonderen zoals deze oorspronkelijke schilderingen, die jarenlang achter schrootjes verstopt hadden gezeten.
Met mijn Fryslân-muts op ging ik op de foto met de kampioensselectie.
En met mijn zwager Johan. Hand in hand uiteraard!
Waar de meeste stadions uit gewapend beton bestaan, daar is "De Kuip" gebouwd met veel staal. Hierdoor gaat het stadion "veren". Als het volle stadion opspringt om te juichen kan het soms wel om 12 centimeter verschil gaan. Leen vertelde een anekdote hierover. Bij een Europa Cup-wedstrijd vielen alle bierglazen uit de kantine uit de kast door deze "aardbeving".
De stoelen in de skybox zaten erg lekker.
Na een rondleiding van anderhalf uur, pardon, twee keer drie kwartier, konden we in "De Kuip" lunchen.
Bij het afscheid mochten de liefhebbers "De klassieker" meenemen.
En iedereen weet, dat je een bibliothecaris altijd blij maakt met een klassieker.
En wie weet wordt Kuifje in "De Kuip" ooit zelf een klassieker....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten