"Er is een veegmachine" of "Je hebt je tweede adem gevonden!"

Het is niet te bevatten. Het heeft de afgelopen dagen nauwelijks gevroren, maar in Fryslân wordt alweer op natuurijs geschaatst. De dikte? 2 centimeter. In onze omgeving haalden we die paar centimeter niet eens.
Zodoende fietste ik met een nog steeds verkouden kop naar de Leidse IJshal om met  een peloton van 15 "Krasse knarren" de gebruikelijke piramide van 125 rondjes te rijden. Vanwege de hardnekkige verkoudheid had ik me voorgenomen om rustig aan te doen en lekker op techniek te gaan schaatsen. Januari is immers de maand van de goede voornemens.

De eerste rondjes waren een soort rijdende receptie, waarin we elkaar een goed 2018 toewensten, hetgeen qua muziek zeker klopte, want "Jessica" van "The Allman Brothers" werd gedraaid terwijl wij de eerste rondjes draaiden.
Tot de 25 rondjes ging het zoals gepland. Ik reed met een handrem erop en werd iedere serie bijna gelapt. Met het idee "Ik zie wel waar het schip strandt" begon ik aan de 25 rondjes op kop. Welnu, na 2 volle ronden strandde het schip. Eigenlijk kan ik beter zeggen: kapseisde.

In de bocht gleed mijn linkerschaats weg bij het pootje over. Dan ben je kansloos. Ik viel op mijn billen. De schade viel mee, want ik kwam niet tegen de boarding. De komende dagen zal ik mijn rechterbil lichtjes voelen, maar dat gaat wel weer over. Op dat moment vond ik het vervelender, dat Rein Knetsch door mijn toedoen ook onderuit ging.
Na die serie kregen we van onze schaatsvrienden te horen: "Er is een veegmachine. Jullie hoeven de baan niet te doen."
Daar ik vermoedde, dat er een bot plekje op een van mijn ijzers zat vanwege het vele remmen bij de schaatslessen in de Kerstvakantie, hetgeen bij controle thuis bleek te kloppen, besloot ik over te schakelen op de methode van de 1000 rondjes van Leiden. Zo hard mogelijk tweebenig de bocht in glijden, twee slagen flink aanzetten en tweebenig de bocht weer uit glijden.

Ik ging harder dan toen ik netjes pootje over probeerde te doen.
Dit ontlokte aan Aad van Tol de opmerking: "Je hebt je tweede adem gevonden!"
Ondanks de val, de eerste in bijna 2 jaar trouwens, heb ik verder best wel lekker gereden. Langzamerhand begin ik een beetje op te knappen van de verkoudheid. Na 2 weken wordt dat wel tijd ook!