Gisteren was ik na het hardlopen de stormschade op de volkstuin op wezen nemen. Dat viel mee. Er was een tiental planken van de schuur losgekomen. Dat moest natuurlijk wel hersteld worden.
Daar de weersverwachtingen voor vandaag heel redelijk waren, fietsten mijn vrouw en ik naar de volkstuin toe om ons aan deze taak te wijden. Daar gekomen hoorden we, dat van een andere volkstuinder de schuur compleet was weggewaaid.
Daarmee vergeleken viel onze averij erg mee, en zeker als je het vergelijkt met de stormschade, die de dichter Roemer Visscher opliep ten tijde van de geboorte van zijn dochter Maria. Hij verloor maar liefst 44 volgeladen koopvaardijschepen op de rede van Texel. Deze dichteres ging door het leven als Tesselschade.
Bij de tuin aangekomen kon ik meteen rechtsomkeer maken. Mijn vrouw was de sleutel van de schuur vergeten. Zodoende kon ik naar huis fietsen om de sleutel op te halen.
Zodoende had ik een extra trainingsritje, waarbij ik op de terugweg "Krasse knarren" Bert Raaphorst en Rob van Rooijen op de racefiets tegen kwam.
Bij terugkomst had Ada het voorwerk al gedaan. Zodoende konden we meteen aan de slag. Ik kan u verzekeren, dat het heel prettig is om met een praktische vrouw getrouwd te zijn.
Het was flink passen en meten om alle planken weer op zijn plek te krijgen. Het was af en toe echt millimeterwerk. Maar na een paar uur zaten alle planken weer op zijn plek.
Met een hamer werden met koploze spijkers de planken door mijn vrouw vastgetimmerd.
Het was dan ook subtiel werk. Maar de finishing touch was voor mij: het vastdraaien van de de schroeven in de hoekbeugel. Maar ja, daar heb je dan ook domme kracht voor nodig....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten