Tussen Kaag & Braassem

Gisterenavond lagen mijn vrouw en ik om 10 uur in bed. Op wat kleine onderbrekingen na sliepen we tot kwart over 8. Er kon derhalve gesproken worden over een goede nachtrust.
Joop Zoetemelk sprak ooit de historische woorden: "De Tour wordt in bed gewonnen."

Daar merkte ik niet zoveel van, toen ik vanmiddag naar Nieuwe Wetering fietste, waar de 75e verjaardag van mijn zwager Cor Baars gevierd werd bij "Tussen Kaag & Braassem". Dat kan natuurlijk kunnen liggen aan de flinke verkoudheid, waar ik in heel 2018 al last van heb. Een andere mogelijkheid, die ik niet geheel uit kan sluiten, is natuurlijk een gebrek aan talent.
Het was heerlijk rustig en droog weer. Een verademing na alle regen en wind van de afgelopen maand. Langs een groot deel van het parcours van de marathon van Leiden trapte ik naar "Tussen Kaag & Braassem".

Na mijn zwager, mijn zus en de rest van de familie gefeliciteerd te hebben, vroeg ik of ik de chef-kok kon spreken. Natuurlijk kon dat. Zodoende kon ik trainingsmaat Wim Klerks een gelukkig nieuwjaar toewensen.
Wel kreeg ik van diverse familieleden de vraag voorgelegd: "Is Ada er niet bij?"
"Die heeft huisarrest", antwoordde ik, maar om een af andere manier wilde niemand mij geloven.

En dat terwijl de griep, die haar alsnog geveld heeft, toch voelde als huisarrest. Zodoende miste mijn vrouw de gezellige en goed verzorgde middag aan de Ringvaart. Op een gegeven moment merkte iemand op, dat schaatsen tussen Kaag en Braassem het plaatje helemaal compleet zou maken.

Daar was ik het volmondig mee eens. Maar ook zonder natuurijs was het uitzicht over de Ringvaart en het nog lege deel van de Haarlemmermeer best mooi.
Op de terugweg zag ik daar echter niet zo veel van. Het was inmiddels donker geworden. Waar ik op de heenweg de illusie koesterde, dat ik morgen nog aan de Meerhorstloop mee zou kunnen doen, op de terugweg voelde ik, dat dat vermoedelijk een brug te ver zou zijn.

Drie boerenzakdoeken op één dag zeggen eigenlijk wel genoeg. Daar mag wel heel veel nachtrust tegenover staan, wil ik het morgen nog redden....