In de kleedkamer kwam ik er achter, dat ik mijn rugzak met proviand voor vandaag, maar ook met mijn skibril in mijn fietstas had laten zitten. Met mijn Salomons langlaufschoenen aan liep ik naar buiten en wandelde met deze rugzak naar binnen. Daar werd ik aangesproken door Willem van Vliet, de secretaris van de Stichting IJshal Leiden met het verzoek om iedereen aan te sporen om mee te doen met de acties op www,333m.nl en dan iedere schaatser te vragen of zij een zonnepaneel willen sponsoren of een obligatie willen nemen.
Dat doe ik graag, net als schaatsles geven aan kinderen. De opkomst was op deze zonnige maandagmorgen hoog: 124 kinderen. Samen met Jacob Vredenborg had ik een groep van 15 kinderen. Daar er vrij veel nieuwkomers bij zaten, begon ik eerst met de basisoefeningen en liet hen de ronding in mijn af te klikken Freeskate-ijzers zien als opstapje naar het achterop zitten. Daartoe was de clownsstap een uitmuntende oefening.
Daarna kwam het gedeelte van de natuurijstraining met wind mee en wind tegen, maar ook het eten en drinken kwam ter sprake. Toch handig, dat ik de rugzak meegenomen had naar de binnenbaan.
Na de gebruikelijke valoefeningen bracht ik de veiligheid op het ijs onder de aandacht. Daartoe liet ik de kinderen in tweetallen elkaar op de buik liggend elkaar uit "het wak" trekken. De tijd vloog om, want we hadden niet eens tijd om de schaatsles af te sluiten met een spelletje.
Met Henk Distelvelt, Jaap Kroes, Leen van der Niet en Willem van der Laan dronk ik wat in de kantine van de IJshal voordat ik op de fiets naar de ijsbaan van Warmond fietste.
Deze lag er mooi bij. Het ijs is nu zo'n 3 centimeter. Daar moeten nog 2 centimeter bij komen. Met veel geluk zou het morgen misschien kunnen lukken, maar woensdag is veel realistischer.
Via de ijsbaan van Voorschoten, die eveneens helemaal dicht ligt, fietste ik naar de Vogelplas. Na het mailtje, dat ik gisteren ontvangen had, was ik redelijk positief gestemd, maar de eerste aanblik was niet echt hoopvol te noemen. Vooral aan de kant van de boerderij waren een aantal langgerekte windwakken ontstaan op de plek, waar we altijd het ijs op stappen. Het midden lag nog helemaal open en de vele watervogels maakten duidelijk, waarom dit de Vogelplas genoemd wordt.
Ik fietste door naar de opstapplek bij het viaduct over de A4. Deze hoek, die zaterdag nog open lag, lag nu helemaal dicht. Ik kwam gelijk aangefietst met een wielrenner, die ook een kijkje kwam nemen, Hij vertelde me, dat Dick de Bles ook onderweg was op het warmste moment van de dag.
En inderdaad, de filmster uit "Tien jaar wachten op applaus" kwam over de dijk langs de Vogelplas aangewandeld. We bespraken met nog een schaatser, die poolshoogte kwam nemen, de vooruitzichten voor de rest van de week. We vreesden, dat we op deze manier zouden moeten schaatsen.
In de kringen van natuurijsschaatsers is het schaatsbericht van weerstation "De Arend" vanuit de Ankeveense plassen zeer bekend.
Daar Sinterklaas zijn hulpsinterklazen heeft, omdat hij niet overal tegelijk kan zijn, had "De Arend" een speciale reporter naar het westen gestuurd: De Arend aan de Vogelplas. Samen met Dick de Bles maakten we een uiterst serieus weers- en schaatsbericht voor de Vogelplas voor deze week.
Toen de opnames net klaar waren, kwam er een "Krasse knar" aangefietst: Rein Knetsch. Niet veel later kwam de boer eraan met een boor en een centimeter. Hij stapte het krakende ijs op en mat 3 centimeter. Toch meer dan ik verwacht had. Wellicht dat er later in de week langs de rietkraag langs de Kniplaan geschaatst kan worden. Meer zit er vermoedelijk niet in. En als het kan, dan moet dat voorzichtig gebeuren, want nu liggen er nog windwakken!
Met Rein fietste ik terug richting Leiden. Ik fietste nog even door op mijn inspectieronde naar de ijsbaan in de Stevenshof. Er was iemand aanwezig, die me wist te vertellen, dat men hoopt op woensdag open te gaan.
En zo komen we aan het slot van een veel te warme winter vermoedelijk toch nog op natuurijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten