Bizarre ontknoping

In Olympische jaren wil het nogal eens gebeuren, dat er na de Winterspelen een verrassende wereldkampioen allround uit de bus komt rollen. In 1980 wist Hilbert van der Duim de onverslaanbare Eric Heiden te kloppen, die net 5 gouden medailles had gewonnen in Lake Placid. In 1988 greep de Amerikaan Eric Flaim de titel en in 1988 werd Roberto Sighel de eerste Italiaanse wereldkampioen.
Nu is er voor gekozen om dit jaar het WK allround in de buitenlucht te houden, waardoor de kans op verrassingen nog eens toenam. En die verwachting is uitgekomen. En zelfs meer dan dat.

Miho Takagi werd de eerste Japanse wereldkampioene door Ireen Wüst en Annouk van der Weijden te kloppen. Sterker nog, het is zelfs de eerste Aziaat, die daar in geslaagd is.
Maar het venijn zat in de staart. Koning Sven werd eindelijk na een lange heerschappij van zijn troon gestoten. De troon leek voorbestemd voor de Noor Sverre Lunde Pedersen, die de eerste Noor sinds Johann Olav Koss in 1994 zou worden, die het wereldkampioenschap allround voor zich op zou eisen.

Zou, want hij schakelde zichzelf uit door bij de bijhaal achter zijn andere schaats te blijven haken. Iets, wat de meeste schaatsers wel een gebeurt, maar op dit podium eigenlijk nooit gebeurt. En zo won Patrick Roest na een bizarre ontknoping alsnog de wereldtitel.

Nu we het toch over verassingen hebben: wie voorafgaand aan de afsluitende 10 kilometer de Zweed Nils van der Poel als winnaar had voorspeld, was ongetwijfeld voor gek verklaard....